Hudhër

Përbërjet kimike që përmbajnë hudhër, kanë treguar aktivitet antibakterial.

Hudhra është përdorur për shekuj me radhë për të luftuar sëmundjet infektive dhe veprimi i tij antibakterial u përshkrua për herë të parë në mes të shekullit të 19-të.

Hudhra është më e efektshme kur konsumohet e gjallë, dhe copëtohet pak sepse më pas lirohen enzima, të cilat shndërrohen në alicinën e përmendur, dhe mund ta shtojmë në djathë, salca dhe të ngjashme.

Por nëse nuk e duroni erën dhe shijen e hudhrës, ajo gjithashtu mund të gjendet në treg në formën e pluhurit, vajit, ekstraktit dhe tabletave.

Vaj rigoni

Ky vaj është një nga vajrat thelbësorë antibakterialë më të fortë sepse përmban karvakrol dhe timol, dy përbërje antibakteriale dhe antifungale.

Studimet tregojnë se vaji i rigonit është i efektshëm kundër shumë llojeve klinike të baktereve, përfshirë Escherichia coli dhe Pseudomonas aeruginosa.

Për të përdorur vajin e rigonit si një antibiotik natyral, mund ta përzieni me ujë ose vaj kokosi.

Sidoqoftë, kujdesi është i domosdoshëm sepse është një vaj shumë i fortë, kështu që nuk duhet të përdorni kurrë më shumë se një deri në dy pika në ditë, për një maksimum prej dy javësh.

Mjalti

Mjalti është zakonisht ushqimi i parë për të cilin arrijmë kur jemi të sëmurë.

Në mënyrë që të prodhojnë rreth një kilogram mjaltë, bletët duhet të zbresin në një lule rreth 100,000 herë.

Në të njëjtën kohë, ka dallime midis mjaltit të luleve dhe pyjeve.

Mjalti i luleve vjen nga nektari i luleve, ndërsa mjalti i pyllit bëhet nga substanca të ëmbla që bletët i marrin së bashku me nektarin në pemë.

Mjalti i pyllit është përgjithësisht me cilësi më të dobët, më i errët dhe ka më shumë minerale sesa varianti i luleve.

Është vërtetuar se mjalti, kryesisht mjalti i luleve, forcon imunitetin, përmirëson tretjen, përmirëson rigjenerimin e indeve, ka veti antibakteriale dhe përshpejton largimin e toksinave nga trupi.