Tensionet me Francën dhe presidentin Macron, ndërhyrja ushtarake në Libi, tensionet e Greqinë dhe kërkimet për gaz në Detin Mesdhe, përkundër gjithë kësaj,  Rexhep Tajip Erdogan vazhdon të deklarojë solemnisht angazhimin e tij për të sjellë Turqinë në Bashkimin Evropian.

Erdogan e ka theksuar këtë në prani të anëtarëve të Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim (AKP).

Këto janë ditë të vështira për Turqinë pas raportimeve se BE do të ndërmarri sanksione mbi veprimet e bërë nga autoritetet turke në hapësirën territoriale detare Europiane( Greqi-Qipro).

Erdogan tha se dëshiron Turqinë në BE: "Ne ndjehemi pjesë e Evropës, Brukseli duhet të respektoi angazhimet"

Ndarjet e BE mbi Ankaranë

Kushtëzimi është i domosdoshëm, duke pasur parasysh që vendet e Bashkimit vazhdojnë të ndahen në lidhje me qëndrimin që kanë ndaj Turqisë: nga njëra anë Franca dhe Greqia, të cilët bëjnë presion për një grusht të fortë. Nga ana tjetër, një grup shtetesh anëtare duke përfshirë Gjermaninë(dhe Italia), e cila shpreh qetësi dhe dialog. Mbi të gjitha, Turqia ka gjithnjë e më shumë rëndësi strategjike për politikat e BE, jo vetëm ekonomike: për shembull, në Ankara vendet e BE janë mbështetur (dhe vazhdojnë të mbështeten) për të ndaluar një nga rrugët kryesore të fluksit të migrantëve dhe azilkërkuesit në mes të krizës 2015-2016. Dhe është gjithashtu Ankaraja drejt së cilës BE u kthye kur Kina mbylli importet e tepërta të plastikës nga Evropa. Ka shumë shembuj dhe sigurisht që nuk mbarojnë këtu: Erdogan e di këtë dhe për këtë arsye ai vazhdon të rritet përpara. Ashtu siç e di që për të vazhduar të nxisë rritjen e vendit, ai ka nevojë për BE.

'Mesazhi i dashurisë' drejtuar Brukselit në këto orë është pjesë e strategjisë së tij. "Ne i kërkojmë BE të mbajë premtimet e saj, të krijojë një lidhje më të ngushtë me ne, duke mbajtur premtimin e tyre për anëtarësim të plotë dhe duke respektuar angazhimet ndaj migrantëve” u tha presidenti anëtarëve të AKP. "Ne nuk e shohim askënd tjetër përveç në Evropë", shtoi ai, "ne duam të ndërtojmë të ardhmen tonë së bashku me Evropën" dhe "nuk kemi asnjë problem me BE që nuk mund të zgjidhen përmes politikës, diplomacisë dhe dialogut".

Anëtarësia e ngrirë

Rruga e pranimit të Turqisë në BE u ndërpre në 2018. Së pari shtypja e fortë kundër opozitës së brendshme të urdhëruar nga Erdogan me justifikimin e përpjekjes së grushtit të shtetit në 2016, pastaj ndërhyrja në Siri dhe ajo në Libi kanë përkeqësuar marrëdhëniet me Bashkimin Evropian, në veçanti me Francën. Kohët e fundit, sulmet në Paris dhe Vjenë kanë rindezur tezat e mbështetjes së Ankarasë për terrorizmin islamik. Por sanksionet e diskutuara në Bruksel kanë të bëjnë me një element tjetër të mosmarrëveshjes, përkatësisht ndërhyrjen e Ankarasë në Mesdhe për të marrë duart e tyre në një fushë me hidrokarbure në brigjet e Qipros, një ishull i ndarë në gjysmë midis BE dhe Turqisë. Erdogan beson se ajo fushë është turke dhe ka nënshkruar një marrëveshje me qeverinë libiane për ripërcaktimin e kufijve të tyre detarë. Në kthim, Ankara po jep mbështetje ushtarake në Tripoli, gjithashtu (sipas akuzës së BE) duke dërguar armë në kundërshtim me embargon e KB.

Për të ndaluar atë që konsideron një ndërhyrje, Brukseli ka filluar operacionin Irini , me anije ushtarake të vendeve të BE të vendosura në Mesdhe për të bllokuar eksportin e mundshëm të armëve nga Turqia. Por me sa duket, operacioni nuk ka dhënë rezultat, duke pasur parasysh pamundësinë e inspektimit të anijeve tregtare që fluturojnë me flamurin turk duke udhëtuar për në Libi. Gjithashtu për këtë arsye, Parisi do të dëshironte që tani të kalonte në sanksione për të ndaluar strategjinë e Erdoganit./ Europa Today/