Për ironi, në ditën kur Partia Socialiste po mbante një kongres në stadium, të kritikuar se i shkon stilit komunist të Kim Jong-un të Koresë së Veriut, i vetmi lajm erdhi nga një ‘dinosaur’ i komunizmit shqiptar.

Gramoz Ruçi deklaroi se tërhiqet nga politika për t’i hapur rrugën brezit të ri. Ish-ministri i Brendshëm i komunizmit, që mbajti postin më të lartë në hierarkinë shtetërore gjatë sundimit të Edi Ramës, ishte i vetmi lajm interesant i kongresit monist.

Pas tij, Edi Rama deklaroi se largimi i Gramoz Ruçit ia kishte këputur krahët dhe se ai i kishte shërbyer vazhdimisht si këshilltar.

Nuk dihet se për çfarë e ka këshilluar Ruçi, por duke parë se si është katandisur shteti, demokracia, liritë dhe ekonomia në vend, mund ta kuptosh lehtë se cilat kanë qenë këshillat.

Kongresi alla- Kim Jong-un erdhi pas votimeve të 25 prillit, që provuan edhe njëherë se Edi Rama dhe qeverisja e tij nuk kanë ndërmend të largohen me votë të lirë. Ai bëri çdo manovër ligjore dhe joligjore për të mbajtur pushtetin.

Ndaj largimi i Ruçit në këtë moment duket i habitshëm, nisur edhe nga fakti se ‘të rinjtë’ që ka ofruar Edi Rama për të përmirësuar imazhin e tij në politikë ishin edhe më të vjetër se Ruçi. Pra ai po largohet për t’i hapur rrugën freskisë politike të Luljeta Bozos? Kjo nuk bën sens në asnjë mënyrë.

I vetmi shpjegim i mundshëm është që ka pasur një presion nga të huajt për largimin e ‘dinosaurit’ të komunizmit, që po e mbyll karrierën e tij me një veprim tipik komunist; atë të mbylljes së dyerve të Kuvendit për median.

Krahas ERTV po krijohej edhe një GRTV, akuzuan gazetarët Ruçin, që pas shpinës së tij ka pasur një numër të madh akuzash nga opozita dhe e djathta shqiptare.

Ai u largua në një kongres të stilit monist, që vetëm sa konfirmoi se autokracia është instaluar në vend, ashtu siç mund ta ketë ëndërruar Ruçi me shokë dhe shoqe.

Ky kongres më shumë se një festë e PS, ishte një teatër për t’i dhënë zemër Edi Ramës pas krimit që ka konsumuar. Asgjë më shumë. As prodhimi i një lajmi për largimin e Ruçit dhe komentet qesharake te Fatos Nanos nuk e zbehin faktin se ky kongres ishte si një homazh për demokracinë e vdekur.