Vuçiçi është politikan i dalë nga gjaku i luftërave të Millosheviçit kundër popujve jo-serbë të këtyre hapësirave dhe ai gjak, herë pas herë, atë e ndjell!

Presidenti i Serbisë është i dalë nga kapota e Millosheviçit dhe është një nga zbatuesit e politikës shoviniste serbe, që kishte për qëllim shfarosjen e popujve jo-serbë e jo-ortodoksë.

Vuçiçi është president e një shteti kishtar, që edhe në të shkuarën, edhe sot, zbaton projektet e Kishës Ortodokse Serbe, shumica e priftërinjvë të së cilës, edhe sot, njësoj si dikur, ngado që shkojnë, kryesisht mbjellin urrejtje ndaj besimtarëve të feve tjera.

Vuçiçi i takon asaj klase politikanësh serbë që nuk hoqën dorë nga projektet serbomëdha të Millosheviçit e të Kishës Ortodokse Serbe pse ato sollën gjakderdhje, por pse ‘Kasapi i Ballkanit’ nuk e realizoi Serbinë e madhe pa jo-serbë, e pa jo-ortodoksë në të.

Pra Presidenti i sotëm serb, si edhe shumë burrështetas tjerë të Serbisë, nuk e fajësojnë Millosheviçin pse ai i filloi luftërat e përgjakura në Ballkan, por pse i humbi.

Dhe është e pritshme që një njeri i tillë të bëjë gjumë në shtratin e paqe-ndërtuesit, por të shohë ëndrra luftarake.

Madje është e pritshme që një njeri i tillë edhe paqen ta ndërtojë duke u armatosur, duke u bërë gati për luftë, e jo për paqe, ashtu siç bënë sot Serbia kur për çdo ditë armatoset, e ne dhe bota shtiremi se këtë nuk e shohim.

Më në fund edhe nuk mund të ndërtosh parajsë me projektuesit e ferrit dhe nuk mund të ndërtosh paqe me një njeri, i cili dhjetë ditë pas gjenocidit në Srebrenicë, pra me 20 korrik të vitit 1995, si deputet, nga foltorja e parlamentit serb, e paralajmëroi tërë botën se për çdo serb të vrarë, ata do vrisnin 100 myslimanë?!

Andaj edhe nëse është e mundur të pajtohesh se s’mund ta ribësh të shkuarën, është idiotizëm të bësh atë që bën Piktori i ‘Rilindjes’ dhe ish-Presidenti i Kosovës që përfundoi në Hagë – të vëllazërohesh me një burrështetas që karrierën politike e ka ndërtuar duke ecur udhëve të lagura me gjakun e të pambrojturve dhe duke i fshehur varrezat masive të shqiptarëve, që kishin vetëm një faj - pse nuk ishin serbë dhe pjesëtarë të kishës ortodokse serbe. 

Por në gjithë këtë histori ka diçka të dhembshme dhe poshtëruese për ne shqiptarët, e që ka të bëjë me atë se përderisa myslimanët e Bosnjës, në vitin 2015, nuk pranuar që Vuçiçi të merrte pjesë në përkujtimin e viktimave të Srebrenicës, si dhe, përderisa kroatët as që mund ta imagjinojnë që Vuçiçi të shëtisë lirshëm nëpër vendbanimet e tyre, Kryeministri i Shqipërisë, atë e priti në Tiranë si të ishte një nga nënshkruesit e pavarësisë së Shqipërisë dhe të Kosovës. 

Pra e priti dhe u vëllazërua me të thuajse ishte një nga burrështetasit që u pajtuan ta bombardonin Serbinë, për t’i shpëtuar shqiptarët nga gjenocidi serb, e jo një nga ata që përkrahnin projektet për spastrime etnike të Kosovës dhe Bosnjës.

Dhe çka mund të thuash pas kësaj, si mund të ndjehesh mirë si  shqiptar kur e sheh se si Kryeministri i shtetit tënd amë, e trajton Vuçiçin si të ishte heroi i shqiptarisë, e jo mbështetës i politikave dhe projekteve antishqiptare!?

Dhe gjithë këtë Piktori sot na e shet si vlerë perëndimore, duke na llogaritur për aq budallenj sa të besojmë se janë të prapambetur, e jo të civilizuar, popujt që duan drejtësi, si për shembull hebrenjtë, të cilët edhe kaq vite pas Luftës së Dytë Botërore, u shkojnë hap pas hapi vrasëseve të tyre nazistë.

Pra vetëm burrështetas si Piktori mund të bëjnë të paparën e të padëgjuarën: në vend që të ngrenë aktakuzë e padi kundër Vuçiçit dhe shumë burrështetasve tjerë serb, ai e paditi Kryeministrin e Kosovës?!

E tani ne habitemi pse ka qarqe perëndimore që bëjnë çmos ta barazojnë viktimën shqiptare me kriminelët serbë, gjë të cilën e ndihmuan edhe burrështetasit shqiptarë, siç janë Piktori dhe ish Presidenti i Kosovës, të cilët u ‘vëllazëruan’ me Vuçiçin edhe pse e dinin se ai kishte dalë nga gjaku i luftërave të fundit ballkanike.

Pra ne tani habitemi pse luftëtarët tanë të UÇK’së, disa qarqe Perëndimore, i akuzojnë duke përdorur te dhënat e policisë kriminele serbe, e jo ato të viktimave shqiptare.

Dhe ne shtiremi se nuk  e shohim se përballemi me paradokset tona, se jemi viktima të inferioritetit të burrështetasve tanë, që i çon ata të shkelim edhe mbi kufomat e viktimave tona të pafajshme, vetëm që të jenë të pëlqyer nga të huajt.