Përgjatë javëve të fundit Edi Rama është kritikuar se ka shkelur papushim mbi Kushtetutën, ligjet dhe të drejtat themelore të qytetarëve. Megjithatë, në Shqipëri ekziston ende një ishull pavarësie, i cili i ka qëndruar ndaj agresionit juridik të kryeministrit. Ai është Komiteti Teknik i Ekspertëve, që drejton Mira Rrakacolli me Albana Ficon.

I pyetur një ditë më parë se pse Shqipëria nuk kryen testime masive të popullatës si rruga më e mirë për të parandaluar përhapjen e virusit, kryeministri përsëriti të njëjtin justifikim: “Numri i testimeve përcaktohet nga Komiteti Teknik i Eksperteve. Unë jam vetëm përçues i vendimeve që merr Komiteti.”

Sipas të dhënave zyrtare, aktualisht Shqipëria ka kryer 1.6 testime për çdo 1 mijë banorë duke qenë rrotë më rrotë me Ganën, Afrikën e Jugut, Botsvanën dhe Butanin. Të gjitha vendet e rajonit kanë testuar më shumë, ndërkohë që mesatarja e testimeve në vendet e zhvilluara të Bashkimit Europian është dhjetëra herë më e lartë. Por kryeministri thotë se qeveria nuk ka përgjegjësi, pasi vendimmarrja e testimeve është e Komitetit.

Shkurt, me një gur vriten dy zogj.

Së pari justifikohet numri tmerrësisht i ulët i testimeve për fryme që ka Shqipëria në raport me vendet e tjera të ngjashme, dhe së dyti krijohet imazhi i një vendi, ku qeveria respekton institucionet e pavarura dhe qeveris mbi bazën e rekomandimeve të specialistëve.

Kjo narrativë e bukur, më kujton një histori të para disa viteve.

Aty nga viti 2016, disa nga biznesmenët më të mëdhenj në Shqipëri u bënë bashkë për të investuar në një kompani, e cila operonte në sektor strategjik. Bëhej fjalë për një operacion financiar që shkonte gati sa 1 për qind e Prodhimit Kombëtar, por jo të gjithë ishin euforike.

Njëri nga biznesmenët në atë grup, që për mua është një nga njerëzit më inteligjentë të biznesit në Shqipëri, e kishte nuhatur që kompania ishte aset toksik dhe nuk vlente as 20 për qind të çmimit që po negociohej. Por në pamundësi për t’u thënë jo kolegëve që e kishin afruar për shkak të lidhjeve të tjera të biznesit që kishte me ta, iu desh të improvizonte një strategji dalje. Strategjia ishte kjo;

Ditën e transaksionit, teksa të gjithë ishin ulur në tryezën, ku do të nënshkruhej marrëveshja, përpara se të hidhte firmën, u tha kolegëve që unë kam një biznes të strukturuar dhe për çdo vendim më duhet konfirmimi i bordit. Ngriti telefonin dhe improvizoi sikur po fliste me drejtorin e Bordit, për të kërkuar lejen e transaksionit. Por nga ana tjetër e telefonit përgjigja ishte negative. Gjoja i zhgënjyer i kërkoi Bordit qe ta shqyrtonte sërish vendimin. Por sërish përgjigja qe negative.

Përplasi telefonin në tavolinë duke bërë si i inatosur me bordin për t’u shfajësuar para biznesmenëve të tjerë. “I kam duart e lidhura- tha. Nuk më lejon Bordi të jem pjesë e marrëveshjes.” Të gjithë biznesmenët në atë sallë e dinin mirë se Bordi ishte justifikim kot.

Kompanitë në Shqipëri janë biznese individuale, ku vendimet i merr pronari, ndërsa bordet, edhe kur ekzistojnë, jane fiktive, të përbëra nga familjarët ose vartësit e pronarit. Edhe në këtë rast, personi nga ana tjetër e telefonit ishte një familjar, që nuk do të guxonte kurrë të kundërshtonte vendimin individual të pronarit. Por strategjia rezultoi efektive. Biznesmeni në fjalë ishte i vetmi që shpëtoi. Gjithë të tjerët humbën miliona euro, pasi më pak se një vit pas transaksionit, kompania u shit me 20 për qind te çmimit që u ble.

Tani imagjinoni për një moment një skenë të ngjashme.

Edi Rama që merr në telefon Albana Ficon duke i kërkuar leje që të bëjë më shume testime për virusin dhe zonja Fico që i përgjigjet: “Në asnjë mënyrë. Komiteti Teknik është kundër testimeve masive dhe nuk do ta lejojë këtë.”

Pas mbylljes së telefonit, kryeministri që nuk pyet për Kushtetutën dhe ligjet, të cilat i shkel lehtësisht edhe me postime nga Facebooku, detyrohet të bindet.

Testimet nuk i lejojnë Mira Rakacolli me Albana Ficon. Kryeministri i ka duart e lidhura.