Lideri politik duhet të karakterizohet nga virtytshmëria e nivelit më të lartë të dijeve politike e intelektuale, të qeverisjes, të kulturës e të komunikimit si më bashkëpunëtorët e po ashtu edhe me kundërshtaret politikë. Kur liderit i mungon virtyti i vizionit, i orientimit e i drejtimit të subjektit politik, të kombit a shtetit, ai duhet që ta kuptojë se ka hyrë në mal pa sopatë.

Lideri është i virtytshëm,  ai e tregon virtytshmërinë politike e intelektuale edhe atëherë kur i kërkohet që të bëjë dallimin me pararendësin e tij. Sidomos kur ai e ka drejtuar me vite keq partinë politike, kur i ka bërë njerëzit të largohen për shkak të despotizmit dhe mbytjes se debatit politik, të mendimit të lirë a të ideve të kundërta, pa të cilat nuk ka demokraci dhe zhvillim të saj.

Sa herë që lideri i ri, jeton nën hijen e liderit të vjetër, të gjallë apo të vdekur, partia politike edhe mund të ketë histori, por i mungon ardhmëria. Partia politike duhet ta ketë mbi të gjitha të tashmen dhe të ardhmen e saj.

Guxim njerëzor është virtyt që i “tremb lajkatarët” thotë Skënderbeu, kur vihesh në mbrojtje të të mundurve nga abuzuesi i gjithëpushtetshëm, sidomos kur abuzuesi jo vetëm që kanë luajtur me fatet e individit, por ka abuzuar me pasurinë kombëtare e publike, madje edhe më fatin politik të kombit e të shtetit. Në raste të tilla, shkëputja nga ajo formë e sundimit despotik bëhet obligim dhe domosdoshmëri.

Rruga e qeverisjes demokratike duhet gjetur me çdo kusht! Shkurt, demokracia del si imperativ i kohës.