Unë isha 24 vjeç. Elegant më shumë se ç'duhej, flokëzi, i qeshur dhe ëndërrimtar. Ashtu jam gjendur në Tiranë natën e 7 Dhjetorit 1990, me pantallona të grisur, këpucë që shtinin ujë dhe pa asnjë qindarkë në xhep.

Me sa duket, Krijuesi i rregullon disa punë, ndaj unë u gjenda në Tiranë në vendin e duhur, në kohën e duhur. I trallisur nga lumturia, qaja me lot gëzimi kur thërrisja "Poshtë Diktatura!"

8 Dhjetori ishte dita më e lumtur e jetës time. Atë ditë edhe po të vdisja nuk më vinte keq; unë nuk ndjeja frikë, nuk kisha të ftohtë dhe nuk i ndjeja shkopinjtë e gomës. Pas disa orësh më iku zëri, me sa duket i pamësuar me ato fjalë lirie që i kisha shqiptuar vetëm nën zë gjatë 24 viteve të jetës.

***

Dhjetori i sivjetshëm nuk u tregua bujarë me mua, por ska gjë. Sepse kohët teknologjike kanë ndryshuar, e kështu unë mund të jem përsëri aty, madje me mendimet e mia.

Po e them që në krye;

Dhjetori i 2018-tës duhet të jetë më madhështor se ai i 1990-tës. E di se gjërat nuk janë të thjeshta, por pikërisht se janë të tilla, ato kërkojnë zgjidhje adekuate dhe vendosmëri. Punët duhen çuar deri në fund. Saktësisht për këtë arsye nevojitet që mendjet e kthjellëta të dijnë se çfarë kërkojnë, se si të veprojnë. Fitorja ose humbja shpesh vijnë ose ikin nga faktor në dukje të parëndësishëm. Ndaj, para së gjithash kërkohet vendosmëri. Por edhe syçeltësi.

Organizata mafioze e Rilindjes që ka pushtuar zyrat e Qeverisë Shqiptare tashmë ka kaluar në fazën finale të përmbushjes së qëllimit; rrënimit pa kthim të shpirtit të çdo shqiptari. Jo thjesht rrënimit ekonomik, sepse këtë e ka arritur me kohë, jo thjesht zbrazjes së Shqipërisë, sepse vetëm gjatë qeverisjes së tij vendin e kanë braktisur përfundimisht 500 mijë shqiptar, jo vetëm nëpërmjet urisë në kuptimin e parë të fjalës, por edhe nëpërmjet vrasjes.

Po, jam krejt i saktë, nëpërmjet vrasjes së shpresës, se ne shqiptarët nuk mundemi të ngrihemi, nuk kemi fuqi, nuk kemi takat, jemi mjerana, jemi coftana, jemi rrjepacakë, jemi askushi, jemi vetëm një tufë me dele të urta që prodhojmë qumësht, lesh dhe mish për të kënaqur terpinë e madhërishme të Edi Ramës.

Por jo o tungjatjeta!

"...pagë e t`dheta me i là kujë:

por të lirë me shkue ata motin,

veç mbi vedi tue njohtë Zotin,

e as kurrkujë n`këto troje t`veta

mos me i bà kurr tungjatjeta!

*Atë Gjergj Fishta

Unë kam një lutje të thjesht për ju.

Kushdo që i bie fati t'i lexojë këtë tekst, e njëkohësisht ndajmë të njëjtën dhimbje, i lutem që të bëj gjënë më të thjesht në botë;

Të dalë nga shtëpia, nga dyqani, nga kafja, nga puna, nga shkolla, nga auditori, nga spitali, nga zyra. Të shkojë në qendër të Tiranës, të bashkohet me ata të rinjë. Të ndalojnë para zyrave të qeverisë shqiptare, dhe të mos largohen prej aty, derisa i urituri i përjetshëm që nuk po e ngijmë dotë, të largohet nga zyrat e shtetit. E nëse nuk largohet "me dëshirë", ta largoni me pahirë.

Rrugë tjetër nuk ka. Rrugët e tjera janë mashtrimi, zhgënjimi, zgjatja e agonisë, poshtërimi, zhburrërimi, linçimi, trajtimi çnjerëzor dhe degradues; i juaji, i gruas, vajzës, djalit, fëmijës tuaj.

Këtë lajm duhet t'ia jepni çdonjërit që keni mik e shok, të njohur e të panjohur. në shkallë, në rrugë, në lagje, në qytet e fshat. Thjesht besoni se Liria është në dorën tuaj.

Ju nuk jeni dele për qumësht, lesh, mish dhe lëkurë. Sepse edhe kafshët trajtohen me më shumë dinjitet.

Ju jeni Zotat e Shqipërisë, dhe nuk ka birbo që mund t'ua ulë krenarinë, dinjitetin dhe të drejtën për jetën tuaj. Nuk ka birë kurve që mund të shembë themelet dhe çatitë e shtëpive tuaja, duke ju hedhur në rrugë si kafshët.

Mos dëgjoni sirenat e mashtrimit që djallëzisht ka kurdisur Edi Rama prej vitesh, që pabesisht dhe poshtërsisht sulmojnë dhe mallkojnë opozitën. Me njëmijë mënyra të sofistikuara, me struktura të posaçme dhe të mirëpaguara, me njerëz të blerë dhe të shitur, që sot po "qajnë" me lotë krokodili; duke shpifur dhe sulmuar në mënyrën më të ulët Partinë Demokratike.

Spiunët politik dhe mediatik deri më tani kanë patur rezultate; ata ia kanë arritur qëllimit që të mbajnë nën kontroll qytetarin e zakonshëm, nëpërmjet mediave të shitura, nëpërmjet spiunëve nën masikim si demokratë dhe opozitarë, që gjithë puna e tyre është të thonë se "opozita nuk frymëzon".

Kush duhet të të frymëzojë që ti të mbrosh bukën dhe jetën e fëmijëve të tu?! Edhe për këtë ti njeri i mjerë kërkon të të frymëzojë Lulzim Basha?

Është e drejtë njerëzore dhe detyrë hyjnore të mbrosh bukën, nderin, dinjitetin, strehën e familjes tënde. Ndaj këtu nuk ka lidhje Lulzim Basha që ty nuk të frymëzoka, por ka lidhje Edi Rama që të vjedh, të mashtron, të përqesh, të poshtëron, të burgosë, të mbjellë Atdheun me drogë, e në fund të flakë në rrugë të madhe.

Lulzim Basha mund të mos jetë më i miri, por më të mirë sot për sot Partia Demokratike nuk ka. Jo thjesht, sepse ai është në krye të Partisë Demokratike, por edhe pse mëtonjësit për kryetar të saj, njëri pas tjetrit po lezetohen në prehërin e Kryeministrit Edi Rama. Ua shtoftë Zoti lezetin!

Ti, pikërisht ti që po i lexon këto rradhë, dhe je dakort me fjalët e mia, bëj detyrën tënde. Nëse je në Tiranë, në Durrës, në Elbasan, Korçë, Gjirokastër, Sarandë, Vlorë, Tepelenë, Berat, Fier, Lushnje, Kavajë, Krujë, Kurbin, Lezhë, Shkodër, Kukës, Tropojë, Dibër, Pogradec, Përmet, në veri e jug, në lindje e përëndim.

Nisu për Tiranë, e nëse nuk ke mundësi të shkosh atje për arsye ekzistenciale si buka e fëmijëve, dil në qendër të qytetit tënd. Refuzo nënshtrimin, dhe kërko të drejtën tënde për jetën. Kërko paratë e bukës për fëmijët tuaj, që vidhen ashiqare, pa pikën e turpit nga përbindëshi Edi Rama.

Nesër vendoset fati yt dhe i familjes tënde për dekadat që vijnë.

Dhjetori nuk vjen çdo vit. Dhjetori vjen njëherë në 28 vjet.