Gjëma e parë:

Mbrëmë në një fshat të Selenicës së Vlorës, tetë të vrarë, një familje e shuar!

Dhe vrasësi me kallashnikov që i drejtohet  Kryeministrit përmes fb ‘a më kap dot?’!!!

Gjëma e dytë:

Sot në fb e Kryeministrit, në vend të përshpirtjes (më e pakta që mund të bëjë një njeri normal!), vetëlavdime për ecurinë ekonomike, punësimin dhe bizneset e reja në vend, që pasi janë paraprirë nga një ‘mirëmëngjes’ me të qeshur, mbyllen me urimin ‘fundjavë të qetë!’.

Po dhembja, po turpi, po ngushëllimi për të vrarët, po reflektimi e përgjegjësia?!

Këto nuk kanë lidhje me Kryeministrin!

Sepse dhembja, turpi, ngushëllimi, reflektimi e përgjegjësia janë për njeriun! Nuk janë për Kryeministrin!

Kryeministrit tonë i ka humbur dhembja si ndjesi njerëzore! Ai është barbarizimi i shpirtit njerëzor!

Tek Kryeministri ynë ka vdekur Hamleti! Sepse kur vdes dilema tek njeriu, vdes Hamleti!

Nuk ka më pyetje të rrosh apo të mos rrosh!

Pyetja kthehet ne version narcisist: të ndodhë kataklizma me të tjerët, unë të jem i kënaqur me veten.

Nga gjëma e mbrëmshme me tetë të vrarë dhe një vrasës, tek gjëma e sotme me Kryeministrin që më kujton Migjenin me ‘Sokrat i vuejtun apo derr i kënaqun’.

Ndërmjet dy gjëmave: nga vrasësi tek Kryeministri - ç'të vajtosh më parë?!...