Kjo është ajo që del nga një studim i kohëve të fundit, i botuar në Astrophysical Journal Letters, sipas të cilit Hapësira po zgjerohet më shpejt sot me një ritëm më të lartë se 9% krahasuar me epokat e hershme të historisë kozmike.

Të dhënat e reja të marra nga teleskopi i hapësirës, pas vëzhgimeve të yjeve të ndryshueshëm në Renë e Madhe Magelan, sugjerojnë futjen e një fizike të re.

Vrojtimet e bëra nga Hubble në vitin 2016 tregojnë se universi po zgjerohet në një normë më të shpejtë, 5-9% më e lartë se ajo e llogaritur më parë.

"Kjo mosmarrëveshje që masim sot nga kohërat e lashtësisë është bërë gjithnjë e më e rëndësishme", thotë laureati Nobel Adam Riess i Universitetit Johns Hopkins dhe autori kryesor i studimit.

"Të dhënat tona tregojnë se probabiliteti që kjo mospërputhje është e rastësishme është vetëm 1 pjesë në 100,000, krahasuar me vlerësimet e mëparshme prej 1 në 3,000.

Ky është një përmirësim i rëndësishëm që ne duhet të marrim parasysh. Kjo nuk është ajo që prisnim".

Megjithatë, falë teknikës DASH (Drift And Shift), studiuesit e përdorën teleskopin e hapësirës si një lloj "tregues të gjerë fushash" për të parë grupet e yjeve të Cefesë.

Kjo bëri të mundur kapjen e dritës së dhjetëra yjeve në të njëjtin interval kohor që do të ishte përdorur për të vëzhguar një objekt të vetëm.

Këto masa të reja përforcojnë konceptin e "sunduesit kozmik" dhe, për rrjedhojë, Hubble, tregon ritmin në të cilin Universi zgjerohet me kalimin e kohës.

Studiuesit më pas i referuan të dhënat e tyre me ato të një grupi të të dhënave të marra nga projekti Araucaria, një bashkëpunim ndërkombëtar midis astronomëve nga institute të ndryshme të vendosura në Kili, Shtetet e Bashkuara dhe Evropë.

Analiza e të dy grupeve të të dhënave lejoi ekipin SH0ES të përsosin parametrin që lidhet me shkëlqimin e Cefesë.

Falë këtyre rezultateve më të sakta, astronomët kanë vendosur kufizime më të rrepta në distancat kozmologjike që janë të bazuara në supernova të largëta pasi ato lejojnë eksplorimin e hapësirës më të thellë.

Shifra tregon në tri pika çfarë bëjnë astronomët për të llogaritur zgjerimin e Universit me kalimin e kohës, një vlerë që quhet konstanta Hubble.

Ndërtimi i një "sundimtari kozmik" lejon matjen e saktë të distancave nga galaktikat më të afërta me ato më të largëta.

Marrë nga: ilbolive.unipd.it- Përgatiti F.H, SYRI.net