Gastronomia molekulare është një mënyrë e re për të parë kuzhinën dhe proceset e trajtimit të ushqimit. Lindi nga bashkimi i shkencës me kulinarinë dhe u zhvillua gjatë një periudhe prej pesëdhjetë vjetësh derisa arriti në një nivel që, ndër vite, ka mbledhur gjithnjë e më shumë përkrahës.

Sigurisht që është një proces kompleks, në të cilin nuk mund të improvizohet dhe me të vërtetë ka nevojë për vite tstudimi dhe njohuri të shumë teknikave, të cilat arrihen me teknologji të përshtatshme.

Kuzhina molekulare, në vizionin e teoricienëve të saj dhe kuzhinierëve që e praktikojnë atë ( mbi të gjitha, Ferran Adrià) duhet të jetë një kuzhinë e vëmendshme ndaj vlerave ushqyese dhe mirëqenies së atyre që hanë. Mbajtja e cilësive organoleptike është kryesore, shumë më e rëndësishme sesa estetika, strukturat dhe arkitektura e pjatave, aspektet që mbahen gjithashtu në nivel të lartë.

Kjo ka çuar në metoda gatimi krejtësisht të reja dhe të ndryshme. Përdoret  xhelozë, shkumë, aditivë dhe reaksione kimike, të cilat në të kaluarën kanë krijuar shumë polemika.

Një kuzhinë pa sobë

Në kuzhinën molekulare flaka shpesh mungon, ndërkohë që gjatë viteve janë zhvilluar makineri të posaçme që gatuajnë me anë të ultrazërit.

Një tjetër proces shumë dramatik është ai i sferifikimi, në të cilin krijohen sfera të vogla aromash që më pas "shpërthejnë" në gojë.

Rrënjët e kuzhinës molekulare: Nicholas Kurti

Nicholas Kurti, një fizikan në Universitetin e Oksfordit, filloi të eksperimentonte me gatim në TV. Ai vendosi njohuritë e tij shkencore në dispozicion të publikut anglez dhe punoi me një program të vitit 1969 me titull "Fizikani në kuzhinë".

Gastronomia molekulare i detyrohet shumë shkencës dhe fizikës së aplikuar. Për më tepër, Kurti ishte i pari që përdori një shiringë për të futur raki në ëmbëlsira ende të ngrohta pa thyer koren.

Dhe është ende Nicholas Kurti që promovon gatim me temperaturë të ulët, që tani përdoret në shumë kuzhina gustator dhe jo vetëm në ato molekulare.

Ai mbajti mishin në furrë për gati 9 orë dhe në fund qengji kishte arritur temperaturën, të brendshme dhe të jashtme, prej 75 ° C (si dëshmi e uniformitetit të gatimit tipik të këtij procesi, i aftë për të ruajtur elementet ushqyese në mënyrën më të mirë).

Lindja e kuzhinës molekulare: Hervè This and the 80s

Në fillim të viteve 1980 Hervè This vendosi t'i testonte dhe t'i provonte recetat antike që zotëronte si koleksionist.

Duke vepruar kështu, kimisti francez kombinonte pasionin e tij për shkencën me atë për gatimin, duke krijuar një metodologji të re dhe një emër për teknikën e zhvilluar: gastronomia molekulare dhe fizika (1988).

Marrë nga: foodiestrip.blog- Përgatiti F.H, SYRI.net