Inxhinierët përfunduan dy testet kryesore të kapsulës Orion javën e tretë të muajit mars për të ndihmuar perfeksionimin e sigurisë së anijes Orion të NASA-s e cila është e gatshme të niset për fluturim e për të vazhduar më pas edhe në misionet e ardhshme në Hënë.

Skuadrat testuan me sukses një nga motorët në sistemin e laçimit  të Orionit, i cili ishte përgjegjës për një gjendje  emergjence të ekuipazhit gjatë nisjes dhe kryerjen e testimeve në det për kualifikimin e sistemit që përdoret për Orionin.

Në objektin e saj në Elkton, Maryland, Northrop Grumman nxori një motor për sistemin e ndërprerjes së Orionit. Motori i kontrollit të qëndrimit është përgjegjës për orientimin e modulit të ekuipazhit për ulje në rast se udhëtimi i Orionit në hapësirë ??përjeton një dështim gjatë nisjes ose ngritjes.

Motori është thelbësor sepse ndihmon në stabilizimin e Orionit dhe kontrollon trajektoren e saj kur lëviz larg raketës. Gjatë testit të 30 sekondave, motori prodhoi më shumë se 7,000 paund presion nga tetë valvula.

Ky test ishte i pari në një sërë vlerësimesh që synonin kualifikimin e motorit të kontrollit të qëndrimit për misionet me ekuipazh.

Sistemi i ndërprerjes së Orionit është vendosur në krye të modulit të ekuipazhit dhe është projektuar për të mbrojtur astronautët gjatë udhëtimit të tyre në hapësirë.

Ajo mund të aktivizohet brenda milisekondave për të tërhequr modulin e ekuipazhit në siguri nëse është e nevojshme. Ai përbëhet nga tre motorë të ngurta me raketa: motori i ndërprerë që tërheq modulin e ekuipazhit larg nga një raketë, motori i kontrollit të qëndrimit që mund të drejtojë Orionin në çdo drejtim sipas komandës, dhe motori i hedhjes që ndizet për të ndarë sistemin e anulimit të lëshimit nga anija kozmike në mënyrë që Orioni të jetë i lirë të vendosë parashutat e veta për të ndihmuar me uljen.

Sigurimi i ekuipazhit vazhdon gjatë gjithë misionit, duke përfshirë sistemet e përdorura për të ndihmuar me kthimin e astronautëve në Tokë.

Në brigjet e Atlantic Beach, Karolina e Veriut, inxhinierët testuan sistemin e ngritjes së modulit të ekuipazhit (CMUS) për të siguruar kapsulën që mund të orientohet në anën e djathtë sapo të kthehet nga misioni i thellë i hapësirës.

Nëse Orioni shpërthen në oqean, mund të vendoset në një nga dy pozicionet. Në skenarin më ideal, kapsula është e orientuar me mburojën e nxehtësisë në ujë dhe dritaret e saj dhe shuhet nga uji.

Në një situatë të përsosur uljeje pas misionit, të pesë airbag-et e Orionit do të vendosen për të riorientuar kapsulën, dhe ndërsa ky është skenari më i mundshëm për rimëkëmbjen e kapsulave, NASA synon të jetë gati për çdo situatë.

Disa teste të kryera me një skemë të kapsulës së ekuipazhit të Orionit treguan se edhe nëse një nga airbag-et dështon të fryhet, CMUS do të vazhdonte të ishte në gjendje të performonte ashtu si do të duhej.

Sistemi u testua më parë në laboratorin e Neutral Buoyancy, një pishinë gjigante në Qendrën Hapësinore Johnson të NASA-s në Houston, e përdorur kryesisht për trajnimin e astronautëve, si dhe jashtë brigjeve të Galveston, Teksas.

Inxhinierët donin gjithashtu të provonin sistemin e ngritjes në valë më të vështirë, të ngjashme me ato ku Orioni pritet të mbërrijë dhe të bashkëpunojë me Rojën Bregdetare për të testuar CMUS në Oqeanin Atlantik.

Inxhinierët kanë eksperimentuar me katër konfigurime të ndryshme CMUS gjatë disa ditëve të testimit. Këto teste vërtetuan aftësinë e sistemit për të kryer në kushte të ndryshme të valës dhe treguan se si CMUS do të mbronte ekuipazhin në një gamë të gjerë skenaresh uljeje.

Ekspertët u shprehën se testet në det ishin tejet komplekse dhe se nuk ishte aspak e lehtë t’i përfundonin ato me sukses por ata nuk ngurruan të shprehin shumë entuziazëm dhe mirënjohje për të gjithë ekipin që u impenjua 100% për përfundimin me sukses të misionit të parë të sondës.

Me suksesin e të dy testeve, ekipi i Orionit është në rrugë të mirë për të deklaruar pa problem se Orioni është gati për një mision jo vetëm drejt Hënës por edhe në misione më të largëta.

Marrë nga: nasa.gov- Përgatiti F.H, SYRI.net