Një personalitet i shquar i sportit shqiptar ka ndërruar jetën sot. Mikel Janku, ish-portieri i Kombëtares shqiptare ka vdekur në moshën 78-vjeçare.

Uvil Zajmi, në një shkrim të hershëm për futbollistin e shquar, ka rrëfyer shumë nga jeta e Jankut. Nga një karrierë ushtarake, tek një tjetër e famshme sportive. Nga një pilot helikopteri mbi Vollga e Don, në një portier i shquar i futbollit shqiptar. Nga Bellova që e zbuloi, prishja me rusët, tek Bekenbauer, golat e Mylerit, Bestit, turneu i Hanoit, Boriçi, Pano, dhe Maliqati…Mikel Janku, aviatori, portieri kombëtares, kampioni dhe fituesi i kupave me Partizanin, opinionisti, gazetari, vëllai i madh i famljes.

Ishte nxënës i shkëlqyer i vitit të tretë, kur e kanë përzgjedhur në kursin e aviacionit në Shkollën Skënderbej. Vetëm një herë në qiell nga fusha e aviacionit në Shijak, me “Jak 18”, një avion i shpejtë, prodhim rus i luftës së dytë botërore dhe me instruktorin Flamur Micka. Rrotat nuk i  janë hapur në zbritje dhe e kanë detyruar të qëndrojë 45 minuta në ajër.

Ishte viti 1958, muaji korrik dhe kur ende nuk kishte bërë 17 vjeç, i hipi vaporrit “Bjelloostrov” për në Odesë. I përcjellë nga familjarët, me dëshirën për të shkuar e studiuar për tri vite në shkollën e njohur të fluturimit në Bashkimin Sovjetik, fillimisht në Pugacov, pastaj në Batacjk të Rostovit, u specializua si pilot për helikopterë transporti. Fluturime në zonën e Vollgës, në hapësirat mbi Don, hedhje me parashutë, ndërkohë që ushtronte sport e fliste mirë rusisht. Luan me shkollën si portier, por edhe baskteboll, gjimnastikë, ski, patinazh në akull. Ndiqte kampionatin rus, tifoz i “Partizanit” që para nisjes nga Shqipëria dhe i Rostovit e CSKA Moskës. Admironte futbollistin legjendar rus, Viktor Poniedelnik.

Nuk e kishte menduar të bëhej pilot, ndërsa futbollist po, pasi luante futboll me lagjet, “Mine Peza”-“Rruga Fotuzi”, ku ishin Pano, Halili, Plangaricat, etj. - diçka nga i ati Andrea, futbollist në rininë e tij. 

Në Shkollën Skënderbej, Ismet Bellova, mësuesi i fizkulturës qe ai që gjatë orës së mësimit e stërviste si portier te gropa e kërcimit. Pastaj në ndeshje midis klasave dhe Bellova do t'i hapte kështu një dritare të vogël, për t'u bërë e madhe më vonë. Me profesorin, mikun, pedagogun, radiokronistin, gazetarin, Janku do të ruajë miqësinë, madje do të jenë bashkë në një kabinë të radios përballë një mikrofoni, shumë vite më pas.