Madonna ka bërë një postim emocionues në rrjetet sociale për nënën e saj, të cilën e humbi në moshën 5-vjeçare.

Nëna e saj ndërroi jetë pas një beteje me kancerin e gjirit në dhjetor 1963, në moshën vetëm 30 vjeç. Duke dashur të nderojë kujtimin e saj Madonna ka bërë një postim për të në llogarinë personale në Instagram.

Pasi ka postuar një sërë fotosh me familjen e saj, ajo ka postuar edhe një nga mamaja e saj, si dhe disa foto duke kënduar në skenë me të në sfond. Në mbishkrimin e postimit, ajo i ka bërë një dedikim, ndërsa i referohet edhe herës së fundit që e ka parë, para se të ndahej nga jeta.

“Kam qëndruar në skenë për 81 shfaqje, duke parë fytyrën e bukur të nënës sime dhe duke pyetur veten se çfarë duhet të ketë qenë duke menduar teksa më përshëndeti nga dritarja e spitalit. Hipa në vagonin e trenit dhe mbylla derën, duke mos ditur se ishte hera e fundit që do ta shihja. Askush nuk më tha se nëna ime po vdiste. “Sapo e pashë të shpërbëhej në mënyrë misterioze dhe më pas u zhduk dhe nuk kishte asnjë shpjegim, përveç se ajo kishte rënë në gjumë, gjë që shpjegon marrëdhënien time të trazuar me gjumin”, shkruante ajo fillimisht.

View this post on Instagram

A post shared by Madonna (@madonna)

Më pas ajo iu referua fëmijëve të saj, duke shkruar: “Sonte të gjithë fëmijët e mi flenë nën një çati që është e rrallë dhe ngushëlluese. Ata rriten shumë shpejt dhe rrotullohen në drejtime të ndryshme dhe po, e kam të vështirë t’i lë të shkojnë. Kur dola në skenë dhe shikoja fytyrën e nënës sime çdo natë, përshëndeta, i thashë lamtumirë, i thashë faleminderit. Shpresoj te jeni krenare per mua. Unë i thashë “të lutem më mbro dhe më mbaj të shëndetshëm”. U afrova shumë me fëmijët e mi në këtë turne. Ne jemi të lidhur me njëri-tjetrin. Punonim me orë të tëra dhe garuam. Ata më ndihmuan të realizoja ëndrrat e mia. Në kaos dhe stuhi, monotoni dhe përsëritje. Netët pa gjumë dhe ato pa fund. Unë paketoj dhe shpaketoj. Të gjitha sakrificat. Ajo që kemi bërë së bashku. Kaq shumë orë. Djersë dhe lot gjaku”.

Së fundi, ai shton, “Mirënjohës për privilegjin që i bashkojmë njerëzit me muzikë, por edhe ne donim vetëm të flinim. Gjatë rrugës, Rocco pikturonte. Lola ka shkruar këngë. David dhe Mercy mbaruan shkollën e mesme. Nuk ka asnjë mënyrë të lehtë për të hyrë në lojën e mëmësisë. Asnjë libër shkollor apo universitet. Thjesht provoni dhe gabimoni dhe mësoni dhe keni sukses dhe pastaj dështoni përsëri. Më në fund realizimi se unë u rrita dhe jo anasjelltas. Unë gjithmonë qesh me miqtë dhe them mëmësia = vuajtje, por nuk është shaka, është gjëja më e vërtetë që kam thënë ndonjëherë. Por nuk do ta ndryshoja me asgjë. Siç tha dikur James Baldwin “Të gjithë fëmijët na përkasin neve. Ata të gjithë u përkasin nënave të tyre. Luftëtarët, luftëtarët, të patremburit.”