Italia fitoi Kampionatin Evropian për herë të dytë në historinë e saj dhe “Susy Campanale” zgjedh pesë momentet përcaktuese të triumfit të “Azzurrëve”.

Ishte një natë legjendare në “Wembley”, ku italianët u shpallën kampionë të Evropës, duke mundur Anglinë me penallti. Ishte fundi i një udhëtimi të gjatë që filloi në Romë një muaj më parë.

Më poshtë mund të shikoni pesë momentet përcaktuese për triumfin e Italisë

Duke tentuar të realizojnë ëndrrën

Manuel Locatelli ishte në vend të Marco Verrattit kundër Turqisë, por në të vërtetë ai la gjurmë në fitoren 3-0 ndaj Zvicrës.

Pasimi i tij i bujshëm me volej e vuri në aksion Domenico Berardin, shoku i skuadrës te Sassuolo që kishte bërë një vrapim të mrekullueshëm dhe për ta përfunduar aksionin me gol.

Megjithëse paraqitjet e tij ishin të kufizuara pas rikthimit të Verrattit, Locatelli tregoi se është e ardhmja dhe e tashmja e “Azzurëve”.

Flamuri i ngritur për pozicion jashtë loje shpëton Italinë

Italia pësoi golin e parë në Euro 2020 dhe i dha fund rekordit të tyre pas 11 ndeshjeve pa pësuar në takimin ndaj Austrisë, por ky nuk është momenti që ndryshoi rrugën e tyre.

Por, një pozicion jashtë loje për Marko Arnautovicin anuloi golin e tij me anë të VAR-it.

Kjo ishte thirrja se ata duhej të zgjoheshin dhe të reagonin në mënyrën më të mirë, për të kaluar në çerekfinale.

U desh që në kohën shtesë të hynin Federico Chiesa për të shënuar golin e epërsisë, e më pas erdhi edhe ajo e Matteo Pessinas për të vulosur fitoren e Italisë.

Shënimi i golit nga Insigne

Tifozët e kanë pritur atë gjatë gjithë kohës, ai kishte disa përpjekje, por gjurmët e Lorenzo Insignes më në fund u vendosën në epërsinë 2-0 ndaj Belgjikës në çerekfinale.

Uria e Insignes për gol mori fund aty dhe tifozët ishin të mahnitur nga ai gol i bukur derisa krijuan një frazë të bashkuarën “tiro a giro” në “tiraggir” – përfundimi i çmendur.

Belgjika është skuadra numër një në ranglistën e FIFA-s, kështu që kalimi në epërsi ndaj një skuadre kaq të fuqishme, u dha edhe më shumë forcë lojtarëve të Roberto Mancinit.

Chiellini kishte përgjegjësinë mbi supe

Italia gjithmonë ka pasur një marrëdhënie mjaft të tensionuar me gjuajtjet e penalltive, por kjo ka ndryshuar në vitet e fundit, veçanërisht në finalen e Kupës së Botës në vitin 2006.

Kishte një ndjenjë besimi nga “Azzurrët” që shkuan në duelin e tyre vendimtar me Spanjën pas një gjysmëfinale të vështirë, të ekspozuar në mënyrë të përsosur nga Giorgio Chiellini duke u gëzuar me një Jordi Alba mjaft të hutuar.

Duke qeshur, duke buzëqeshur, duke bërë shaka, duke ngulur bërë goditje të lehtë në faqe kapitenit kundërshtar.

Edhe kur Locatelli pa goditjen e tij të përfundonte keq, i ndjekur më pas nga Dani Olmo që e humbi penalltinë, u mendua se gjithçka ishte nën kontroll.

Alvaro Morata kishte shënuar tashmë një gol, por nuk ishte menduar se do të dështonte nga pika e bardhë, derisa erdhi ekzekutimi perfekt nga Jorginho, për të vulosur fatin e takimit.

Po vjen në Romë – për “It’s coming home”

Gjithçka ishte përgatitur për një triumf të Anglisë, një stadium me një pjesë të vogël të vendosur për mbështetësit italian, një gol i hershëm i Luke Shaw, por “Azzurrët” nuk do të dorëzoheshin kaq lehtë.

Gjuajtja me kokë e Marco Verrattit u ndal nga shtylla dhe Leonardo Bonucci në fund doli të ishte shpëtimtari. Pikërisht përpara asaj pakice të vogël tifozësh.

Ishte vetëm një skuadër që dukej sikur po fitonte që nga ajo kohë, pasi Anglia ishte kthyer aq shumë mbrapa, sa ishin praktikisht të zhytur në rërë.

Edhe kur Jorginho nuk dorëzon shënon nga penalltia, Gianluigi Donnarumma ishte aty për të shpëtuar ekipin me dy pritje vendimtare.