Nëse Donald Trump kthehet në Shtëpinë e Bardhë mE 20 janar 2025, gjë që duket më se e mundur, Kina do të bëhet përparësia absolute e politikës së jashtme të Amerikës. Por ditët e lumtura të festave të Trump-it në tapetin e kuq në Pekin janë harruar prej kohësh.

Trump-i i sotëm ka një armiqësi personale ndaj Kinës, duke fajësuar rëndë trajtimin e pandemisë Covid-19 nga Xi Jinping për humbjen e tij në zgjedhjet presidenciale të vitit 2020. Simpatia e kandidatit presidencial për politikat tregtare populiste vetëm sa është rritur që kur ai u largua nga presidenca, dhe ai është zotuar të vendosë tarifa të reja masive për importet kineze në SHBA, nëse rizgjidhet. Ai ka të ngjarë t'i shtrijë ato tarifa për qeveritë si ato të Meksikës, të cilat veprojnë si ndërmjetës për flukset tregtare kineze. Dhe ndërsa republikanët janë të ndarë në lidhje me mbështetjen e vazhdueshme të ndihmës për Ukrainën, ata gëzojnë pothuajse unitet total për ta parë Kinën si një shqetësim kritik të politikës së jashtme.

Trump do t'i japë përparësi besnikërisë personale në emërimet e tij të ardhshme të personelit. Megjithatë, Kina do të diktojë axhendën e tij të politikës së jashtme. Nuk është për t'u habitur që ata emra për të cilët flitet më shpesh si kryesues për postin e këshilltarit të Sigurisë Kombëtare të Trump-it, Sekretarit të Mbrojtjes dhe Sekretarit të Shtetit janë të gjithë armiqësorë ndaj Kinës. Kjo nuk është konsideratë periferike.

Shumica e analistëve të ushtrisë dhe inteligjencës amerikane që vëzhgojnë Kinën besojnë se Xi do të nisë një pushtim të Tajvanit përpara vitit 2030. Shkalla e madhe dhe aftësitë e ndryshme të Ushtrisë Çlirimtare Popullore nënkuptojnë se një fitore e SHBA-ve kundër Kinës nuk është diçka e sigurt. Në të vërtetë, disa analistë besojnë se humbja e SHBA-ve është më e mundshme se fitorja e SHBA-ve. Dhe ndërsa Trump ka qenë i paqartë nëse do të urdhëronte një mbrojtje të demokracisë së ishullit, konsensusi i politikës së jashtme republikane beson se ai duhet ta bëjë këtë.

Kjo ndjenjë nënvizon argumentin e atyre ideologjikisht më të afërt me Trump-in për çështjet e tregtisë dhe politikës së jashtme, senatorëve si JD Vance dhe Josh Hawley, se SHBA duhet t'i zhvendosë kapacitetet e saj ushtarake nga Europa në Paqësor. Vance kohët e fundit e theksoi këtë pikë në Konferencën e Sigurisë së Mynihut, madje duke fituar vlerësime paraprake nga sekretari i jashtëm në hije i laburistëve, David Lammy, i cili, ndonëse nuk e dëshiron një tërheqje të SHBA-ve nga Europa, ka nxitur nevojën që anëtarët e NATO-s të paguajnë pjesën që u takon.

Por cilado qoftë shkalla e çdo zhvillimi në Paqësor, një presidencë e dytë e Trump-it sigurisht që do ta shihte ndihmën për Ukrainën si një shqetësim shumë më të vogël sigurie sesa në Paqësor. Në terma praktike, Tajvani, Filipinet dhe Japonia (Trump e konsideron Japoninë shumë pozitivisht) do të kishin shumë më shumë gjasa të merrnin furnizime me armë si raketat ATACMS me rreze të gjatë dhe sistemet e mbrojtjes ajrore Patriot se Ukraina. Senatori Bill Hagerty, një ish-ambasador në Japoni, mund të përdorë një rrjet të gjerë kontaktesh rajonale nëse thashethemet për favorizimin e tij në një administratë të dytë Trump janë të sakta.

E vërtetë, mund të ketë mospërputhje të çuditshme në politikën e Trump-it për Kinën. Merrni si shembull TikTokun. Partia Komuniste Kineze e lidhur me pronësinë e firmës ByteDance mbi TikTok do të thotë se aplikacioni është përdorur si një mjet inteligjence për shënjestrimin dhe ndikimin kundër interesave të SHBA. Kjo ka bërë që presidenti Biden dhe shumica e demokratëve dhe republikanëve të mbështesin legjislacionin për të detyruar ByteDance të heqë dorë nga aplikacioni ose t'i ndalohet platforma në Amerikë.

Por ndërsa Trump më parë e mbështeti një ndalim të tillë, ai kohët e fundit ndryshoi kursin pasi mori mbështetjen e një donatori të madh që zotëron një aksion në TikTok. Paaftësia e Trump-it për të ndarë interesat e tij personale nga interesat kombëtare do t'i hapë rrugë Pekinit dhe qeverive të tjera për ta manipuluar atë për çështje të caktuara.

Megjithatë, fokusi i politikës së jashtme të Trump-it në vitin 2024 dhe ai i Partisë Republikane nuk janë në pikëpyetje. Është Kina, budalla. Prandaj, ndoshta, Emmanuel Macron i Francës po i bashkohet me vonesë Mbretërisë së Bashkuar dhe Polonisë për të siguruar mbështetje më të madhe europiane për Ukrainën. Sytë e Amerikës po zhvendosen drejt lindjes./telegraph