Sirenat në Izrael nuk tingëllojnë më. Me rrëzimin e 99% të dronëve dhe raketave sulmuese nga Irani – i cili mbajti premtimin e tij për t’u hakmarrë për sulmin vdekjeprurës në konsullatën e tij në Damask, të gjithë sytë janë tani te Tel Avivi. A do të përgjigjet, si dhe kur?!

Në komunikimin e djeshëm mes presidentit amerikan, Joe Biden dhe kryeministrit izraelit, Benjamin Netanyahu, kjo ishte “pjata kryesore” e diskutimit mes tyre. Burime të mirëinformuara nga Izraeli thonë se amerikanët nuk do të marrin pjesë në asnjë operacion hakmarrës nga Izraeli. Në fund të fundit, ata kanë argumente të forta. Ata vërtetuan në praktikë se “aleanca e tyre e hekurt” me Izraelin është e palëkundur, ashtu si pjesa tjetër e aleatëve që ndihmuan mbrojtjen ajrore të vendit gjatë sulmit. Sidomos në një kohë kur kishte kundërshtime ndaj operacionit izraelit në Gaza.

Për më tepër, përgjimi i sulmit dhe dëmet e vogla të shkaktuara, e cilësuan Iranin si një kërcënim për Izraelin. SHBA-ja duke treguar kujdes, pohon se Irani nuk është fuqia ushtarake që pretendon apo tregon se është.

Nga ana tjetër, operacioni “True Promise” i Gardës Revolucionare në Iran, siç pranojnë analistët, ishte planifikuar me kujdes për të mos shkaktuar humbje (madje të mëdha) në jetë, por kryesisht në infrastrukturën ushtarake si dhe se synonte t’u jepte kohë izraelitëve për ta menaxhuar atë. Dhe këtu është çelësi: izraelitët thonë se objektivi kryesor i sulmit ishte ndoshta baza më e rëndësishme e forcave ajrore të Izraelit, në Nevatim në veri të vendit. Aty është baza e F-35-ve të vendit, avioni më i rëndësishëm dhe më i avancuar teknologjikisht. Kjo, ndoshta, u jep izraelitëve objektivin e përgjigjes së tyre. Mund të jenë objektet ku prodhohen dronët iranianë apo dhe objektet bërthamore të Iranit.

Një tjetër ide tani ka filluar të komunikohet fuqishëm në Izrael: Të përdoret i gjithë arsenali diplomatik i Izraelit që Garda Revolucionare të shpallet nga OKB-ja si një organizatë terroriste. Në një rast të tillë, thonë ata, “përgjigja” e premtuar nga Izraeli – dhe e marrë si e mirëqenë – mund të bëhet me mbështetjen dhe pjesëmarrjen e një formacioni ushtarak shumëkombësh.

Aleatët e Iranit po tregojnë herët se janë të përgatitur për ta kundërshtuar fuqishëm atë. Është karakteristikë se në debatin e djeshëm në OKB, ambasadori i Kinës në Kombet e Bashkuara, Dai Bing, deklaroi se sulmi i mëparshëm ndaj konsullatës iraniane në Siri (me shtatë vdekje që Irani ia atribuon Izraelit) ishte “jashtëzakonisht i egër në natyrë”. Kina shprehu gjithashtu “shqetësim të thellë” për sulmin e Iranit ndaj Izraelit dhe bëri thirrje për “qetësi dhe përmbajtje maksimale” nga të gjitha palët. Deklarata e Kinës bëri thirrje gjithashtu për një armëpushim të menjëhershëm në Gaza dhe tha se “katastrofa humanitare” atje ishte “e papranueshme”.

Ky është një skenar. Tjetri, dëshiron që Netanyahu të injorojë edhe një herë këshillën e presidentit amerikan dhe të vazhdojë me përgjigjen – e premtuar – ndaj Iranit. Por edhe për shkak të kësaj, Këshilli i Luftës i Izraelit është i ndarë për sa i përket kohës dhe intensitetit.