Nga Con Coughlin

Nëse liderët e NATO-s do të nxjerrin ndonjë mësim nga konflikti i ashpër dyvjeçar i Ukrainës, është se aleanca mbetet fatkeqësisht e papërgatitur për t'u marrë me kërcënimin ekzistencial që Moska paraqet për sigurinë e saj të ardhshme.

Ndihma ushtarake që Ukraina mori nga SHBA-ja dhe Britania në fazat e hershme të luftës pa dyshim kontribuoi në suksesin e Kievit në përballimin e pjesës fillestare të "operacionit special ushtarak" të Rusisë, siç u quajt në mënyrë eufemiste pushtimi i Vladimir Putinit në shkurt 2022. Sigurimi i raketave antitank NLAW të Ushtrisë Britanike rezultoi efikas në ndihmën për të penguar përparimin rus në kryeqytetin ukrainas, ku Putin synonte të vriste presidentin Zelensky dhe të vendoste një regjim kukull pro-Moskë në vend të tij.

Mbështetja e NATO-s, në veçanti furnizimi me raketa me rreze të gjatë veprimi, i ndihmoi gjithashtu ukrainasit të arrinin disa fitore të profilit të lartë, si rimarrja e qyteteve me rëndësi strategjike të Kharkiv-it dhe Kherson-it deri në fund të vitit 2022. Megjithatë, që atëherë, një ngurrim nga Perëndimi, sidomos nga ana e administratës Biden, për t'iu përgjigjur kërkesave të Kievit për më shumë armatim dhe aftësia e Rusisë për të krijuar defensiva të fuqishme, duke përfshirë sisteme të sofistikuara të luftës elektronike, e ka çuar konfliktin në ngërç.

Situata e vështirë me të cilin përballet tani Ukraina u pasqyrua në vendimin e saj në fundjavë për të tërhequr forcat e saj nga qyteti i Avdiivkës në rajonin e Donetskut, duke përmendur mungesa të mëdha municioni. Humbja e Avdiivkës, e cila kishte cilësuar si një bastion i rëndësishëm për forcat ukrainase që kur Rusia fillimisht pushtoi Ukrainën lindore në vitin 2014, është një goditje e hidhur. Komandantët ukrainas kanë paralajmëruar për muaj të tërë se mungesat akute të armatimit, sidomos të artilerisë me rreze të gjatë që është jetike për të penguar përparimet ruse, po dëmtonin seriozisht kapacitetit e tyre për të mbrojtur vijën e frontit prej 990 km.

Kriza e armëve në Ukrainë është pjesërisht rezultat i paralizës politike në Uashington mbi vazhdimin e mbështetjes për Kievin, me një grup izolacionist të republikanëve që bllokojnë përpjekjet e administratës Biden për të autorizuar një paketë të re ndihme prej 60 miliardë dollarësh. Por një tjetër faktor kyç është paaftësia e aleatëve të Ukrainës në Europë – përfshirë Britaninë – për të mbajtur furnizimet me armë në të njëjtin nivel si në fillim të konfliktit.

Përpjekjet britanike për të ofruar predha artilerie 155 mm në Ukrainë, municionet më të kërkuara në konflikt, janë penguar nga problemet e prodhimit, me prodhuesit e mbrojtjes që përpiqen të plotësojnë mungesën pasi Britania dorëzoi më shumë se 300,000 predha. Vitet e shkurtimeve buxhetit të mbrojtjes kishin çuar në pakësimin e porosive të furnizimit për armatim, duke kërkuar që prodhuesit kryesorë të armëve të zvogëlojnë linjat e tyre të prodhimit. Ekspertët e industrisë vlerësojnë se mund të duhen disa vite për të kthyer prodhimin në Mbretërinë e Bashkuar në nivelin e nevojshëm për të mbështetur një konflikt të madh në Europë kundër një agresori si Rusia.

Boshllëqet në prodhimin e armëve britanike përsëriten në të gjithë Europën, ku BE-ja pranoi kohët e fundit se nuk do të jetë në gjendje të përmbushë premtimin e saj për t'i siguruar Ukrainës 1 milion predha artilerie deri në mars, për shkak të mungesës së kapacitetit prodhues. Nga ana tjetër, Rusia, ku shpenzimet e mbrojtjes tani kanë arritur rreth 7.5 për qind të PBB-së, ka pasur një rritje të madhe në prodhimin e armëve gjatë dy viteve të fundit, pasi Putin urdhëroi liderët industrialë të përqendrojnë përpjekjet e tyre në forcimin e përpjekjeve luftarake të Rusisë.

As në këtë fushë Europa nuk duket e papërgatitur për t'iu kundërpërgjigjur çdo kërcënimi të ri për sigurinë e saj që Rusia mund të paraqesë në vitet e ardhshme.

Një tjetër kërkesë kryesore ushtarake e Ukrainës – që daton që nga viti 2022 – është që të pajisen me avionë luftarakë të avancuar perëndimorë, si F-16 amerikanë dhe më shumë raketa me rreze të gjatë veprimi, të cilat do t'u japin atyre aftësinë për të shkatërrojnë forcat ruse shumë kohë para se të kërcënojnë mbrojtjet e vijës së parë së Ukrainës. Megjithatë, pavarësisht ofertave të shumta për trajnim të avancuar të pilotëve dhe premtimeve për rreth 60 F-16 për Ukrainën, vlerësimi më i fundit i Pentagonit është se pilotët ukrainas nuk ka gjasa të fluturojnë misionet luftarake F-16 kundër objektivave ruse të paktën deri në fund të vitit.

Vonesa të ngjashme kanë penguar planet e administratës Biden për t'i siguruar Kievit ATACMS (Sisteme Raketore Taktike të Ushtrisë) të fuqishme me rreze të gjatë veprimi, të cilat do të rrisnin seriozisht aftësinë e Ukrainës për të mbrojtur forcat e saj.

Me këtë ritëm, dhe duke pasur parasysh përparimet e fundit të Moskës në fushëbetejë, lufta mund të përfundojë në favor të Rusisë shumë kohë para se këto armatime jetike perëndimor të vihen në përdorim, një perspektivë që duhet t'i alarmojë liderët europianë.

Pavarësisht diskursit për përballjen me agresionin rus, fushata e lëkundur ushtarake e Ukrainës shërben jo vetëm si një akuzë për mungesën e gatishmërisë së Europës për të trajtuar kërcënimin që paraqet Moska. Kjo do t'i japë Putinit inkurajim që, siç e kishte parashikuar kur vendosi për herë të parë të pushtonte Ukrainën, Perëndimi ka pak oreks për një luftë me Rusinë.

Prandaj, është thelbësore që nëse duhet të shmanget një përshkallëzim vdekjeprurës i konfliktit në Europë, Perëndimi të dyfishojë përpjekjet e tij për t'i siguruar Kievit armatimet që i nevojiten për të mbizotëruar në fushëbetejë. Në fund të fundit, Ukraina nuk po e bën këtë luftë vetëm për mbijetesën e saj. Ajo po lufton për të mbrojtur të gjithë aleancën perëndimore./The Telegraph - Syri.net