Marina Hyde  

Si e sheh realisht qeveria e Mbretërisë së Bashkuar vendin e Ruandës? A është një vend i gjallë dhe i sigurt për të filluar një jetë të re? Apo është një "hale", nëse adaptojmë një frazë që supozohet se është përdorur nga ministri i brendshëm. Unë mendoj se ne ndoshta e dimë përgjigjen. Mund t'ju kujtohet se kur qeveria e ish-kryeministrit Boris Johnson hodhi për herë të parë idenë e trajtimit të azilkërkuesve jashtë vendit, i përjashtoi emrat e Ruandës dhe Shqipërisë si vende me të cilat kërkonte të punonte. Qeveria shqiptare e mohoi me shpejtësi se do të përfshihej, në dukje e zemëruar që ishte përmendur si një lloj destinacioni gogol. Ose, për të përsëritur gjuhën e ministrit të brendshëm, një hale.

Më vjen keq nëse kjo tingëllon e neveritshme - nuk po them mendimin tim, por mendimin e pashprehur të të gjithë politikës. Qeveria mund të mos e thotë me zë të lartë, por arsyeja pse ka zgjedhur Ruandën si frenuese është sepse mendon se tingëllon si një vend ku askush në mendjen e tij nuk do të dëshironte të shkonte. Kjo mund të jetë tejet e padrejtë - por padrejtësia është e parëndësishme. Pikëpamja e Ruandës është e pandashme nga ideja se ajo është një frenuese. Çdo foto e ish-sekretares së Brendshme Suella Braverman duke zhurmuar me të qeshura në një kantier ndërtimi në Kigali, dukej se e theksonte këtë shaka të errët - ekuivalenti njerëzor i një billbordi turistik që lexon "Në Ruanda ka më shumë se thjesht gjenocid!"

Pra, u lumtë ruandasve që qeshin ndërsa shkojnë për në bankë. Të enjten mbrëma, Ministria e Brendshme u shkroi kryetarëve të komiteteve të përzgjedhura të llogarive publike dhe punëve të brendshme për të konfirmuar se deri në vitin e ardhshëm, qeveria do t'i ketë paguar 290 milion £ Ruandës – e cila nuk ka marrë asnjë të dëbuar, dhe në disa parashikime aktuale mund të mos e bëjnë kurrë këtë.

Ka shumë ironi për ndjesinë e çuditshme të Rishi Sunakut se ai është një lloj feneri për kombin, siç është vendi ynë për botën. Por pak paralajmërime të paturpshme të djeshëm për të djathtën e partisë së tij se politika nuk mund të lundrojë më pranë erës ligjore ose do të bëhet diçka shumë e dyshimtë ose pothuajse diktatoriale për qeverinë e Ruandës. "Siç e kanë bërë të qartë vetë ruandanët," shpjegoi Sunak, "nëse shkojmë më tej, e gjithë skema do të shembet." Duke shkuar "një centimetër më tej", i kishte thënë ai Komitetit 1922 një ditë më parë, do të thoshte se Ruanda do ta rrëzonte skemën "dhe atëherë ne nuk do të kemi ku të dërgojmë askënd".

O Zot! Nuk mund ta besoj që po flas sikur po bëj tifo për Paul Kagamen. Por nëse skema shembet sepse autoritarit i duket shumë e papëlqyeshme ose e paligjshme, atëherë duhet të hyjë në analet e politikave auto-satirike britanike 2016-23. Këto janë analet shumë shumë të mëdha, sigurisht.

Sunaku ka më shumë kundërshtarë politikë se sa numri i opozitarëve në Ruanda. Kryeministri nuk gëzon të njëjtat opsione dhe tani përballet me mospajtim serioz në të dy krahët e partisë së tij. Arsyeja që Sunak kishte një çehre kaq të frikshme ndërsa mbajti fjalimin e lartpërmendur të enjten ishte sepse ministri i imigracionit Robert Jenrick kishte dhënë dorëheqjen në mënyrë dramatike për shkak të projektligjit të Ruandës që ai pritej të ndihmonte në administrimin e parlamentit.

Trajektorja e personazhit të Jenrick-ut ka bërë shumë rrugë për një kohë shumë të shkurtër, duke e çuar atë nga një centrist me nofkën Robert Generic në një tip që urdhëroi pikturimin e një muraleje të Mickey Mouse në një qendër azili për fëmijë. Thjesht duke parë shikimin në sytë e tij disa herë në Google images - i vetmi test i vërtetë i karakterit - mund të konfirmoj se Roberti do të bashkëpunonte me një forcë pushtuese në çast, pastaj, pas çlirimit, do të vriste dikë dhe do t'i mvishte pas vdekjes krimet e tij. Kryeni hetimin tuaj, patjetër, por ju siguroj që përfundimi do të ishte i njëjti.

Nejse. Si arritëm këtu? Jenrick përflitej gjerësisht se ishte futur në Ministrinë e Brendshme për të ruajtur ish-shefen e tij Suella Braverman, e cila përflitej gjerësisht se ishte futur në Ministrinë e Brendshme sepse mbështeti Rishi Sunakun në të dytën e dy zgjedhjeve të lidershipit konservator të vitit të kaluar, ku ai u bë kryeministri i tretë britanik i vitit 2022. Siç them unë – fener për botën. Është e mahnitshme që ky sistem i shkëlqyer i patronazhit të pamerituar dhe kujdesit të fëmijëve ka mosfunksionuar dhe e ka parë Jenrick-un të largohet për të filluar një jetë të re në territorin më të paqytetëruar të Tokës (prapaskena konservatore).

Për sa i përket asaj që do të ndodhë më pas, thotë diçka për javën e ardhshme të Rishi Sunak se paraqitja e tij para hetimit për Covid të hënën mund të jetë pjesa e bukur e saj. Të martën deputetët do të votojnë për projektligjin e Ruandës, ndërsa kryetari i partisë konservatore ka paralajmëruar kolegët e tij parlamentarë kundër "çmendurisë" së detyrimit të një gare tjetër lidershipi. Ne tashmë e dimë se ata janë të marrë mbretvrasës. Pyetja shtrohet: a janë ata aq të çmendur sa ta bëjnë përsëri para zgjedhjeve të ardhshme? Ju duhet të mendoni që jo. Por nuk duhet përjashtuar asgjë në kërkimin e konservatorëve për gralin e tyre të shenjtë të përjetshëm - "një fitues i provuar i zgjedhjeve". Jua them unë se për çfarë kanë nevojë: dikë si Paul Kagame. Ai njeri nuk humbet kurrë. Ndoshta skalionet e larta të partisë mund të shkojnë dhe të përfitojnë nga akomodimi në Ruandë për të cilin kanë shpenzuar kaq shumë para publike e ta pyesin se si ia bën ai.  The Guardian/Përshtatur nga Syri.net