Nga Jeremy Bowen

Redaktor ndërkombëtar i BBC, Khirbet Zanuta

Disa net më parë, shkolla në Khirbet Zanuta, një fshat i vogël palestinez në kodrat në jug të Hebronit, u shkatërrua bashkë me pjesën më të madhe të shtëpive, nga një buldozer. Gjurmët e saj ishin të freskëta dhe të patrazuara në rërë kur mbërritëm ne. Fshati ishte bosh pasi popullsia e tij prej rreth 200 palestinezësh u largua rreth një muaj më parë, pas presionit të vazhdueshëm dhe kërcënimeve nga kolonët e armatosur dhe agresivë hebrenj që jetojnë në avampostet aty pranë që janë të paligjshme si sipas ligjit izraelit ashtu edhe ndërkombëtar.

Një tabelë e përdredhur metalike shtrihet në rrënojat e shkollës në Khirbet Zanuta. Me shkronja të zeza të zeza shkruhet "Mbështetje humanitare për palestinezët në rrezik të transferimit të dhunshëm në Bregun Perëndimor". Tabela përmend donatorët që kanë dhënë para për projektin. Bashkimi Europian ishte donatori kryesor dhe, në mesin e një paneli të agjencive europiane të zhvillimit, është gjithashtu stema e familjes mbretërore britanike mbi fjalët Konsullata e Përgjithshme Britanike Jerusalem.

Nadav Weiman erdhi me BBC-në në fshat. Ai është një ish-ushtar i forcave speciale izraelite, i cili tani është aktivist i Breaking the Silence, një grup ish-luftëtarësh që bëjnë fushatë kundër pushtimit të territoreve palestineze nga Izraeli. Nadav beson se kolonët hebrenj, më militantët e të cilëve njihen me emër nga palestinezët vendas, po shkelnin përsëri ligjin me policinë dhe ushtrinë.

"Ata po shkatërrojnë fshatrat palestineze, po rrahin fermerët palestinezë, po u vjedhin ullinjtë, po përpiqen të hapin një front të tretë, një front lindor kundër palestinezëve në Bregun Perëndimor. Pse? Sepse e duan tokën pa palestinezë."

Dy ushtarë izraelitë erdhën për të hetuar se çfarë po bënim. Njëri prej tyre i tha një anëtari izraelit të ekipit të BBC-së se ai ishte tradhtar që po vizitonte palestinezët. Ata na filmuan, por u interesuan shumë më pak për atë që kishte ndodhur në Khirbet Zanuta, disa kilometra më poshtë rrugës.

Kur pyeta policinë nëse po hetonin për rrafshimin e shkollës dhe fshatit, ata më kthyen përgjigje me email se po prisnin një ankesë. Në fakt, avokatët e palestinezëve të Zanutës i kishin bërë kërkesë Gjykatës së Lartë të Izraelit.

Në tri ditë udhëtimi nëpër Bregun Perëndimor të pushtuar, palestinezët kanë thënë vazhdimisht se që nga fillimi i luftës në Gaza me 7 tetor, kolonët hebrenj janë më të armatosur dhe shumë më agresivë.

Sulmet e dhunshme, përfshirë të shtënat fatale ndaj palestinezëve nga kolonët e armatosur hebrenj në Bregun Perëndimor janë rritur ndjeshëm. Kaq shumë sulme po ndodhin sa aleatët më të afërt të Izraelit, duke përfshirë Shtetet e Bashkuara dhe Mbretërinë e Bashkuar, kanë dënuar dhunën nga kolonët ekstremistë dhe kanë kërkuar që fajtorët e krimeve të ndiqen penalisht. Praktikisht, kolonët rrallëherë përfundojnë në gjykatë dhe nëse përfundojnë, zakonisht presin dënime të lehta.

Kolonët janë të armatosur dhe të mbështetur nga aleatë të fuqishëm në qeverinë izraelite, të udhëhequr nga Itamar Ben Gvir, ministri për sigurinë kombëtare dhe Bezalel Smotrich, ministri i financave, i cili gjithashtu ka përgjegjësi për sigurinë në Bregun Perëndimor.

Në mënyrë të diskutueshme, zoti Smotrich sapo gjeti më shumë se 100 milionë dollarë për kolonët. Me sa duket, duke iu referuar sondazheve që thonë se palestinezët po mbështesin Hamasin, ai i tha gazetës The Times of Israel se "ka dy milionë nazistë në Jude dhe Samari, të cilët na urrejnë pikërisht si nazistët e Hamas-ISIS-it në Gaza". Judea dhe Samaria është një term biblik për Bregun Perëndimor.

Realiteti i sulmeve të kolonëve u kap në një video të marrë nga Muntassar Mhilat, një i ri palestinez nga një familje beduinësh që jetojnë në shkretëtirën e Judesë jo shumë larg Jerikos. Shtëpia e familjes së tyre u zaptua nga rreth 20 burra të dhunshëm e të armatosur hebrenj. Muntassar i filmoi ata duke bërtitur dhe duke drejtuar armët.

"Ai po qëllonte në xhaxhanë tim, kështu që unë vrapova atje poshtë dhe u përballa me të. Po shtynim njëri-tjetrin dhe po bërtisnim. Dhe unë po e filmoja. Më pas erdhën rreth 20 kolonë."

Videoja tregon një kolon që mbush pushkën e tij M-16 dhe e drejton drejt familjes. Një nga gratë atje, Umm Omar, me një fëmijë njëmuajsh, mendoi se do të vdisnin.

"Na sulmuan shtëpinë, na vodhën delet, kërcënuan fëmijët e mi me armë, mua gjithashtu. Më pas më goditën mua dhe motrën e burrit tim. Mendova se do të na masakronin."

Askush nuk u vra. Kolonët i akuzuan, rrejshëm tha familja, se u kishin vjedhur dhitë. Burri që ka drejtuar armën e mbushur ishte i veshur me një xhaketë policie. Një ankesë e zakonshme është se kolonët janë tërhequr në forcat e sigurisë si rezervistë që nga 7 tetori dhe po abuzojnë me pushtetin dhe pozitën që vjen me uniformat dhe armët automatike të dhëna nga shteti.

Familja njohu disa nga sulmuesit, pasi ata vinin nga një postë ilegale rreth 1600 metra larg. Ata e dinë se do të ketë një herë tjetër dhe ndihen shumë të shqetësuar. Ngacmimi i palestinezëve është gjithashtu ekonomik dhe psikologjik. Në jug të Hebronit, fermerët palestinezë po lërojnë tokën me gomar sepse kolonët hebrenj lokalë kanë kërcënuar se do t'ua vjedhin ose shkatërrojnë traktorin nëse e përdorin.

Pothuajse në skajin tjetër të Bregut Perëndimor, në një fshat jashtë Nablus të quajtur Burin, Ahmed Tirawi, një fermer shikoi përtej luginës pemët e tij të ullirit, duke filluar të kalben sepse ai ishte ndaluar nga kolonët vendas t'i vjelë ato.

"Nëse shkoj në kodër për të mbledhur ullinjtë e mi, do të rrezikoj jetën. Kolonët i sulmojnë fermerët këtu, një plumb dhe ata do të më vrasin".

Sezoni i ullinjve është gjithmonë një kohë tensioni, por këtë herë ai tha se ka qenë "e tmerrshme". "Ndiej më shumë se zemërim. Ndihem i poshtëruar nga e gjithë kjo. Jam i pafuqishëm për të mbrojtur veten nga vetëm një kolon. Është një poshtërim të jesh kaq i vetëm dhe i paaftë për të mbrojtur veten. E vetmja zgjidhje është ligji ndërkombëtar, dy shtete dhe për të mbrojtur njerëzit nga pushtimi izraelit".

Shkova për të folur me Yehuda Simon, një udhëheqës i shquar kolonësh në avampostin e tij, Havat Gilad, afër Nablusit. Ai është një avokat që ka përfaqësuar kolonët e akuzuar për sulmin ndaj palestinezëve dhe ai tundi kokën me miratim kur thashë se fermerët palestinezë në zonën afër ku jetonte po ndaloheshin të vilnin ullinjtë e tyre.

"Ushtria arriti në përfundimin se palestinezët që vijnë për të vjelë ullinj po mbledhin informacione për të kryer një sulm si me 7 tetor."

Ai hodhi poshtë raportet e përsëritura dhe të dokumentuara të kolonëve që sulmonin palestinezët.

"Unë nuk dëgjoj për njerëz që vrasin palestinezë. Mirë. Nëse palestinezi ulet në ballkonin e tij dhe kolonët vijnë dhe e vrasin atë, nuk ka ndodhur kurrë. Mirë. Dhe nuk besoj se britanikët dhe Shtetet e Bashkuara dhe të gjithë vendet në botë që janë miq të Izraelit… edhe Joe Biden është kundër popullit hebre. Ai nuk i pëlqen hebrenjtë".

Sa për arabët: "Mund të qëndrojnë këtu me ne, por të mos përpiqeshin të na vrasin në fillim".

Për më shumë se një shekull, arabët dhe hebrenjtë kanë luftuar për këtë pjesë të vogël toke. Lufta në Gaza nuk ka rritur vetëm dhunën në Bregun Perëndimor. Mënyra se si përfundon, kur përfundon, do të ndikojë nëse brezi i ardhshëm mund t'i shpëtojë këtij konflikti të pafund.

Pamja e familjeve të detyruara të largohen nga shtëpitë e tyre ngjall kujtimet e vitit 1948 për palestinezët. Në kohën kur Izraeli fitoi betejën për pavarësinë e tij, më shumë se 700,000 palestinezë ose ishin larguar ose ishin dëbuar nga shtëpitë e tyre nën kërcënimin e armëve. Shteti i ri ua mori pronën dhe nuk i lejoi kurrë të shkonin në shtëpi. Palestinezët i quajnë ngjarjet e vitit 1948 "Nakba" ose katastrofa.

Dhuna e kolonëve dhe humbja e shtëpive konfirmojnë, për palestinezët, frikën e tyre më të keqe, se forcat e fuqishme në qeverinë izraelite dhe në lëvizjen e kolonëve duan që ata të largohen dhe po përdorin krizën e madhe që rrethon luftën në Gaza për ta realizuar këtë gjë.