Në fillim të këtij viti, Kim bëri një arratisje në dukje të pamundur nga Koreja e Veriut. Ai u arratis nëpërmjet detit me gjithë familjen e tij - gruan shtatzënë, nënën, familjen e vëllait dhe një urnë që mbante hirin e të atit.

Ata janë njerëzit e parë që kanë ikur nga ky vend këtë vit dhe kanë arritur në Korenë e Jugut. Kur Covid goditi, qeverinë e Koresë së Veriut e zuri paniku dhe e mbylli vendin nga pjesa tjetër e botës, duke mbyllur kufijtë e saj dhe duke ndërprerë tregtinë. Dezertimet, dikur mjaft të zakonshme, praktikisht pushuan.

Kim i tha BBC-së se si e organizoi këtë arratisje kaq të jashtëzakonshme, intervista e parë kjo me një dezertor që kishte ikur që nga pandemia. Ai zbuloi hollësi të reja për jetën në vend, duke përfshirë rastet e njerëzve që vdisnin nga uria dhe represioni në rritje. Ai na kërkoi që të mos përdorim emrin e tij të plotë, për të ndihmuar në mbrojtjen e familjes së tij në Seul dhe atë që kishte mbetur në veri.

BBC nuk mund të verifikojë në mënyrë të pavarur të gjithë rrëfimin e Kim, por shumë nga detajet përputhen me atë që na është thënë nga burime të tjera.

Nata e arratisjes ishte me erëra. Erërat e forta frynë nga jugu, duke sjellë një stuhi me vete. E gjithë kjo ishte pjesë e planit të Kim. Deti i trazuar do të detyronte çdo anije vëzhgimi të tërhiqej, shpresonte ai.

Ai e kishte ëndërruar këtë natë prej vitesh, duke e planifikuar me përpikëri për muaj të tërë, por kjo nuk e zbuti frikën e tij.

Fëmijët e vëllait të tij ishin në gjumë, të mposhtur nga pilulat e gjumit që u kishte futur në ushqim. Ai dhe vëllai i tij tani duhej t'i kalonin nëpër një fushë të minuar në errësirë, deri tek varka e tyre e arratisjes që ishte ankoruar fshehurazi. Ata u ngjitën së bashku, të kujdesshëm për të shmangur prozhektorët e rojeve.

Pasi arritën në varkë, i fshehën fëmijët në thasë të vjetër gruri, duke i maskuar që të dukeshin si thasë me vegla. 

Kështu, familja u nis për në Korenë e Jugut: burrat të armatosur me thika, gratë me helm. Secila shtrëngonte lëvozhgën e një veze të zbrazur dhe të mbushur me spec djegës pluhur dhe rërë të zezë, për t’ia hedhur në fytyrë rojeve bregdetare nëse do të përplaseshin me ta.

Motori i varkës gjëmonte, por gjithçka që Kim mund të dëgjonte ishte zemra e tij që buçiste. Një gabim tani dhe ata të gjithë mund të ekzekutoheshin.

Kur BBC e takoi zotin Kim në periferi të Seulit muajin e kaluar, ai shoqërohej nga një oficer policie me rroba civile - një masë tipike sigurie për të larguarit së fundi. Kishin kaluar vetëm disa javë që kur ai dhe familja e tij u liruan nga qendra e zhvendosjes në të cilën dërgohen koreano-veriorët pas mbërritjes në Korenë e Jugut.
"Ka pasur shumë vuajtje," tha ai, ndërsa filloi të rrëfente katër vitet e fundit.

Në ditët e para të Covid-19, njerëzit ishin "shumë të frikësuar", tha ai. Shteti transmetoi imazhe të njerëzve që vdisnin në të gjithë botën dhe paralajmëroi se nëse nuk ndiqeshin rregullat, i gjithë vendi mund të zhdukej. Disa njerëz madje u dërguan në kampe pune sepse thyen rregullat për Covid, tha ai.

Kur raportohej një rast i dyshuar, rojet do të karantinonin të gjithë fshatin, tha ai. Të gjithë do të mbylleshin dhe zona do të mbyllej, duke i lënë ata brenda me pak ushqim ose aspak për të ngrënë.

"Pasi i kishin torturuar njerëzit nga uria për një kohë, qeveria do të sillte kamionë me furnizime ushqimore. Ata pretendonin se po e shisnin ushqimin me çmim të ulët, kështu që njerëzit do t'i lavdëronin - si të vuajë nga uria fëmijën juaj, i jep një sasi të vogël ushqimi e kështu që do ta falenderosh"

Kim tha që njerëzit filluan të pyesin nëse kjo ishte pjesë e strategjisë së shtetit për të përfituar nga pandemia.

Ndërsa më shumë njerëz i mbijetuan Covid-it, ata filluan të mendojnë se shteti i kishte ekzagjeruar rreziqet, tha ai. "Tani shumë besojnë se ishte vetëm një justifikim për të na shtypur."

Ishin mbylljet e kufijve që shkaktuan dëmet më të rënda, tha ai.

Furnizimet ushqimore në Korenë e Veriut kanë qenë prej kohësh të pasigurta, por duke hyrë më pak në vend, çmimet shkuan në qiell, tha ai, duke e bërë jetën e të gjithëve "shumë më të vështirë". Në pranverën e vitit 2022, ai vuri re se situata po përkeqësohej më tej.

"Për shtatë apo tetë vjet nuk u fol shumë për urinë, por më pas filluam të dëgjojmë shpesh për raste," tha ai. "Do të zgjoheshe një mëngjes dhe do të dëgjoje: "Oh, dikush në këtë rreth ka vdekur nga uria". Të nesërmen në mëngjes, do të merrnim një raport tjetër."

Një ditë këtë shkurt, Kim tha se një klient nga një qark fqinj u doli vonë në një takim. Ai i tha se policia kishte arrestuar të gjithë në fshatin e tij për vrasjen e dyshuar të një çifti të moshuar. Por pas autopsisë, ata njoftuan se çifti kishte vdekur nga uria dhe minjtë duhet t’u kenë ngrënë gishtat e duarve dhe këmbëve kur ata po vdisnin. Skena e tmerrshme kishte bërë që hetuesit të dyshonin për akte të paligjshme.

Më pas, në prill, ai thotë se dy fermerë që ai personalisht i njihte vdiqën nga uria. Fermerët patën kohën më të vështirë, tha ai, sepse nëse korrja ishte e keqe, shteti do t'i detyronte ta kompensonin duke  dorëzuar më shumë nga furnizimi i tyre personal ushqimor.

Ne nuk mund të konfirmojmë në mënyrë të pavarur këto vdekje po në mars të vitit 2023, Koreja e Veriut kërkoi ndihmë nga Programi Botëror i Ushqimit.

Specialisti i Amnesty International për Korenë e Veriut, Choi Jae-hoon, tha se kishte dëgjuar për raste të urisë, nga të arratisurit në Seul, të cilët kishin arritur të flisnin me familjen në atdhe.

 “Po dëgjojmë që situata e ushqimit u përkeqësua gjatë periudhës së Covid-it dhe se në disa zona fermerët priren të vuajnë më shumë”, tha ai. Por zoti Choi vuri në dukje se situata nuk ishte aq katastrofike sa gjatë zisë së bukës në vitet 1990: "Ne po dëgjojmë se njerëzit kanë gjetur mënyra për të mbijetuar brenda mundësive të tyre."

Vetë Kim gjeti mënyra jo vetëm për të mbijetuar, por edhe për të lulëzuar. Ashtu si shumica e njerëzve në Korenë e Veriut përpara Covid-it, ai i fitoi paratë e tij duke shitur artikuj në tregun e zi - në rastin e tij motoçikleta dhe televizorë të futur kontrabandë nga Kina. Por kur kufijtë u mbyllën, duke mbytur pothuajse të gjithë tregtinë, ai kaloi në blerjen dhe shitjen e perimeve. Ai kuptoi se të gjithë kishin nevojë për të ngrënë.

Ai u bë "shitës karkalec", duke i shitur sendet e tij fshehurazi në shtëpi ose nëpër rrugica. "Nëse dikush na raportonte, ne do të merrnim ushqimin dhe do të vraponim tutje si një karkalec," tha ai.

"Njerëzit vinin tek unë, duke më lutur që t'ua shisja. Mund të kërkoja çfarëdo çmimi të doja," tha ai. Kim u pasurua si kurrë më parë. Ai dhe gruaja e tij mund të përballonin të hanin gjellë për darkë me çdo mish që zgjidhnin.

"Kjo llogaritet si të hash shumë mirë në Korenë e Veriut."

Jeta që përshkroi Kim paraqet një pamje të një biznesmeni jashtëzakonisht të zgjuar dhe, nganjëherë, të paskrupullt. Tani në të 30-at, ai nxitoi dhe kurseu për më shumë se një dekadë, duke gjetur mënyra për të mposhtur sistemin e Koresë së Veriut.

Kjo ishte pjesërisht sepse ai u zhgënjye me sistemin në moshë të re. Që nga fillimi i tij, ai dhe babai i tij do të uleshin duke parë televizorin e Koresë së Jugut në fshehtësi. Ata jetonin aq afër kufirit sa mund të kapnin kanalet në setin e tyre. Kim u mahnit nga një vend ku njerëzit ishin të lirë.

Ndërsa ai u rrit, korrupsioni dhe padrejtësia që ai dëshmoi në Veri filluan ta godisnin. Ai kujtoi një incident ku zyrtarët e sigurisë bastisën shtëpinë e tij. “Çdo gjë që keni i përket shtetit”, thanë ata. "A mendoni se ky oksigjen është i juaji?" një oficer u tall. "Epo, nuk është, bastard."

Më pas, në vitin 2021, Kim tha se u formuan skuadra të fuqishme goditëse për t'u përpjekur të shtypnin atë që shteti e konsideronte "sjellje antisociale". Ata do të ndalonin në mënyrë arbitrare njerëzit në rrugë dhe do t'i frikësonin. "Njerëzit filluan t'i quajnë mushkonja këta zyrtarë të goditjes, si vampirët që thithin gjakun tonë."

Shkelja më e rëndë ishte konsumimi dhe shpërndarja e informacionit të jashtëm, veçanërisht e kulturës së Koresë së Jugut. Goditja ndaj kësaj, tha zoti Kim, ishte bërë "shumë më intensive. Pasi kapeni, ata do t'ju qëllojnë, do t'ju vrasin ose do t'ju dërgojnë në një kamp pune".

Në prill të vitit të kaluar, Kim tha se u detyrua të shikonte një burrë 22-vjeçar që e dinte se do të qëllohej për vdekje në një ekzekutim publik. “Ai u vra pasi kishte dëgjuar 70 këngë koreano-jugore, kishte parë rreth tre filma dhe i kishte shpërndarë me miqtë e tij”.

Autoritetet u thanë shikuesve se donin ta ndëshkonin ashpër njeriun, për të krijuar precedentin e duhur. “Ata janë të pamëshirshëm”, tha Kim, “të gjithë janë të frikësuar”.

Z. Kim qëndron në një cep rruge në Seul

Kim e ka pasur më lehtë të përshtatet me jetën në Seul se pjesa tjetër e familjes së tij

Pas shpëtimit të tyre, Kim dhe familja e tij fillimisht duhej të verifikoheshin nga shërbimi sekret i Koresë së Jugut, për të kontrolluar se nuk ishin spiunë të Koresë së Veriut. Më pas ata u trajnuan për jetën në jug në një qendër zhvendosjeje. Pavarësisht se janë fizikisht kaq afër, shtëpitë e tyre të vjetra dhe të reja janë shumë ndryshe dhe të larguarit shpesh luftojnë me tranzicionin.

Kim thotë se e ka pasur më të lehtë përshtatjen me jetën në Seul sesa pjesa tjetër e familjes së tij

Familja u zhvendos nga objekti i qëndrimit për në një apartament në tetor, pikërisht kur gruaja e Kim lindi. Ajo është e shëndetshme, por e ka të vështirë të përshtatet, tha ai, megjithëse nëna e tij po kalon kohën më të vështirë. Asnjë prej tyre nuk kishte hipur ndonjëherë në metro më parë, dhe ajo vazhdon të humbasë. Çdo gabim ia humb besimin. "Ajo është disi e penduar që erdhi këtu tani," pranoi ai.

Por zoti Kim, i cili tashmë ishte aq i njohur me kulturën e Koresë së Jugut, tha se po përshtatej lehtësisht. "Bota që imagjinova dhe bota në të cilën po lundroj tani fizikisht ndihen shumë të ngjashme."

Ndërsa po flisnim, ai mori me kureshtje kutinë time me AirPods nga tavolina pranë nesh, duke e kthyer nëpër duar. Ia hapa për të treguar kufjet me valë, por prapë ai dukej i hutuar. Vetëm kur i vendosa sythat në veshët e mi, një valë mirëkuptimi shkëlqeu në fytyrën e tij dhe ai qeshi.

Do të ketë shumë të tjera nga këto surpriza dhe sfida përpara. Ky është vetëm fillimi i rrugëtimit të tij./ar.sh/SYRI.NET