Nga Benjamin Zephaniah
Nuk mendoj se kam marrë ndonjëherë ndonjë vendim për vitin e ri. Por këtë vit do të ndaloj së thëni njerëzve se nuk ha mish. Nuk është se ha mish  - nuk ha. Puna është se kur u them njerëzve që nuk ha mish, e them për të qenë i sjellshëm. Unë e përdor atë formë fjalësh sepse nuk dua të ofendoj njerëzit. Por tani e tutje do të jem më i sinqertë. Unë thjesht do t'u them njerëzve se nuk ha kafshë.

Isha nëntë vjeç kur vendosa të mos haja kafshë. Unë dhe motra ime binjake ishim fëmijët e vetëm me ngjyrë në shkollë. Kam përjetuar racizëm brenda dhe jashtë klasës, kështu që në këndin e lojërave shpesh e gjeja veten ulur në një qoshe duke folur me macet e rrugës. Kur macet ishin larg, unë flisja me zogjtë dhe bletët. Çuditërisht, nuk kam takuar kurrë një kafshë raciste. Disa ishin nervoze kur më afroheshin për herë të parë, disa bënin disa vizita para se të afroheshin, por nuk vononte shumë që ne ne të lidhnim. Pastaj ne thjesht rrinim së bashku.

Edhe pse doja të ndaloja së ngrëni kafshë atëherë, unë isha i detyruar t’i haja disa kafshata (të cilat i hëngra me shumë ngurrim) deri në moshën 11 vjeç dhe u bëra vegjetarian. Në atë moment ndjeva se mund të vendosja dhe të shprehesha. Nëna ime mendoi se ishte vetëm një fazë që po kaloja, derisa u bëra vegan në moshën 13-vjeçare, dhe që atëherë nuk e kam parë kurrë prapa. Kështu që vërtet nuk e mbaj mend se çfarë shije ka mishi.

Vetë mishi nuk është shqetësimi im kryesor. Mendoj se të jesh vegan për arsye shëndetësore është e mrekullueshme. Ekzistojnë gjithashtu arsye mjedisore të vlefshme dhe urgjente për t'u bërë vegan. Një dietë me bazë bimore mund të zvogëlojë ato emetime të frikshme deri në 70%, dhe kjo nuk është vetëm për emetimet e serrave. Po flas për të këqij të tjerë, si ato emetimet e tmerrshme acidifikuese dhe eutrofizuese që marrim nga praktikat intensive të bujqësisë. Në mbarë botën gjithnjë e më shumë njerëz po bëhen veganë dhe nëse të gjithë vendosin të adoptojnë një dietë me bazë bimore, ne mund të shpëtojmë rreth 75% të tokës bujqësore në botë.

Por për mua është më e thjeshtë se kaq. Unë jam vegan sepse i dua kafshët. Ndjej se nuk po e tregoj të gjithë historinë kur them se nuk ha mish. Unë kam probleme me erën e tij. Kjo mund të jetë për shkak të traumave personale. Një natë, në fund të viteve 80, po ecja nëpër Bejrut, që atëherë thuhej se ishte qyteti më i rrezikshëm në botë, kur hasa në një grumbull trupash të djegur. Nuk do ta harroj kurrë erën e keqe.

Tani, sa herë që ndjej erën e kafshëve duke u gatuar, më rikthehet ajo natë e tmerrshme. Kur ndalova së ngrëni kafshë, i thashë nënës sime që nuk i ha miqtë e mi. Kur u rrita, dikush më tha se George Bernard Shaë e kishte thënë këtë shumë kohë përpara meje. Një grua e mençur tha një herë: "Unë nuk ha asgjë me fytyrë”.

Unë me të vërtetë nuk dua të ofendoj ngrënësit e kafshëve për hir të saj. Unë thjesht dua të jem më i sinqertë për mënyrën se si i përdor fjalët. Unë nuk jam një dashuronjës i kafshëve shtëpiake. Unë jam një adhurues i kafshëve pa përjashtim./The Guardian