Kur Kateryna Polishchuk filloi studimet për t'u bërë këngëtare opere, ajo kurrë nuk mund ta imagjinonte se një ditë do të kryente një operacion pa anestezi mbi një ushtar të plagosur, ndërsa fshihej në një fabrikë çeliku të bombarduar. Por lufta e Rusisë në Ukrainë bëri të mundur të pamendueshmen.

"Ferri nëpër të cilin kalova në Azovstal,  nuk mund të përfytyrohet nga askush apo të shfaqet në asnjë film aksion," tha Polishchuk për Euronews. As (Quentin) Tarantino nuk do të dinte të bënte një film të tillë”.

 21-vjeçarja ishte në mesin e kontigjentit ukrainas që mbrojti uzinën e Azovstal gjatë rrethimit tre-mujor të Mariupolit. Zona industriale ishte kështjella e fundit në qytetin e shkatërruar dhe u shndërrua shpejt në një simbol ndërkombëtar të rezistencës ukrainase.

"Ne i rezistuam ushtrisë ruse me një kuptim, plotësisht të qetë se si mund të përfundonte. Ne e kuptuam që të gjithë do të vdisnim. Por ne nuk u dorëzuam," tha Polishchuk, duke folur përmes një përkthyesi.

"Që në ditët e para, kur ishim të rrethuar, nuk kishim furnizime, nuk kishim ilaçe, ushqim, ujë apo municione. Nuk kishim pajisje të duhura, nuk kishim mjete të mbrojtjes ajrore".

“Fatkeqësisht”, vazhdoi ajo, “ne kishim kushte shumë të vështira për të luftuar, por kishim luftëtarë që donin të mbronin atdheun e tyre, të cilët donin t'i tregonin gjithë botës se Rusia nuk mund ta marrë as Ukrainën dhe as Evropën”. 

Në intervistën e saj me Euroneës, Polishchuk kujtoi kushtet ekstreme që ushtarët ukrainas u detyruan të duronin gjatë gjithë sulmit të pamëshirshëm rus. Disa ushtarë, tha ajo, kaluan "tre deri në katër ditë" me radhë pa fjetur apo ngrënë, pasi granatimet zgjatninn gjatë gjithë natës - vetëm për të vazhduar në mëngjes.

Pas 82 ditësh luftimesh rraskapitëse, Mariupol ra në duart e Rusisë dhe ushtarët e mbetur u dorëzuan. Qyteti, i rrafshuar me tokën, nuk njihej më.

“Gjëja më e keqe ishte të dorëzoheshim dhe të dorëzoheshim sepse e kuptuam se për sa kohë që Azovstal qëndronte në këmbë, për sa kohë që ata (Rusia) shpenzuan pjesën më të madhe të forcës së tyre ushtarake në Mariupol, ishte më e lehtë për vëllezërit tanë të luftonin në të gjithë Ukrainën”. tha Polishchuk.

Polishchuk kaloi pothuajse pesë muaj në robërinë ruse, deri në lirimin e saj në fund të shtatorit, si pjesë e një shkëmbimi të të burgosurve. Ajo tani udhëton nëpër Evropë për të grumbulluar mbështetje për ata që janë në vijën e parë.

Në Bruksel, 21-vjeçarja mori pjesë në një ekspozitë speciale të fotografëve të realizuar nga Dmytro "Orest" Kozatskyi, një ushtar-fotografi i cili ishte gjithashtu i strehuar në Azovstal.

Fotot, të cilat u bënë virale pasi Kozatskyi i postoi në rrjetet sociale, përshkruajnë rezistencën, dëshpërimin dhe vetminë e ushtarëve ukrainas gjatë rrethimit brutal.

"Këto fotografi ngjallin emocione krenarie për ushtrinë me të cilën qëndrova krah për krah, për djemtë që u mbajtën pa marrë parasysh se çfarë," shpjegoi Polishchuk.

“Këto foto ngjallin kujtime të luftës heroike të njerëzve heroikë, disa prej të cilëve janë në robëri, disa prej të cilëve fatkeqësisht nuk janë më mes nesh.