La Rinconada, një qytet në Peru , ka nderin të jetë qyteti më i banuar në botë: më shumë se 30,000 banorët e tij jetojnë në një lartësi prej gati 5,100 metra mbi nivelin e detit . 

vendosur në majën e malit Ananea, në mes të Andeve , kushtet e motit janë ekstreme atje, me temperatura që mezi arrijnë mbi zero gradë për pjesën më të madhe të vitit.

Duke qenë pika më e lartë e banuar në botë, ajo është gjithashtu një nga më të izoluarit.

 Vendbanimi ndodhet në 5090 metra mbi nivelin e detit, nën hijen e një akullnaje të madhe të njohur si 'Bukuroshja e Fjetur'.

 Qasja në La Rinconada është e komplikuar, pasi ju duhet të kaloni një shteg të paqëndrueshëm në rrëzë të malit, të mbuluar nga shkëmbinj, tokë dhe madje edhe akull gjatë muajve më të ftohtë. 

Siç raporton Bussines Insider , në vitin 2019 qyteti nuk kishte hotele apo spitale, ndërsa Qeveria mezi ka prezencë në të. 

Për vizitorët këto janë kushte shumë të vështira, sepse në një lartësi kaq drastike kanë vështërsi në frymarrje e cila njihet si 'sëmundja e lartësisë'.

Ekonomia e bazuar në minierat e arit

Është një zonë ku varfëria është dominuese , megjithëse qytetarët e saj janë mjaft të fortë për të jetuar në këto kushte.

 Pjesa më e madhe e ekonomisë së qytetit varet nga minierat e arit , të cilat ndodhen në anën veriore të malit që e rrethon atë. 

Rritja e çmimit të arit midis 2001 dhe 2009 shkaktoi dhe rritjen e numrit të popullsisë.

Lënda e parë u rivlerësua me 235% , ndërsa popullsia u rrit në 50.000 banorë.

Sipas National Geographic , bëhet fjalë për një popullsi kalimtare, e cila varion nga 30,000 deri në 50,000 banorë , në një qytet pa sistem grumbullimi plehrash, ujëra të zeza apo ujë të rrjedhshëm.

Minatorët nuk kanë një listë të rregullt pagese, por mund të mbajnë çdo copë ari që gjejnë në ditën e fundit të çdo muaji.

 Megjithatë, detyra ka rreziqet e veta: ata duhet të ecin rreth 30 minuta për të përballuar gazrat e rrezikshëm, merkurin, cianidin dhe mungesën e oksigjenit, duke vënë në rrezik jetën e tyre .

Në mungesë të shërbimeve bazë, shumë njerëz zgjedhin t'i djegin mbeturinat ose t'i varrosin njerëzit e tyre jashtë kufijve të qytetit.

Të tjerët, nga ana tjetër, e lënë aty ku gjejnë hapësirë.