Çfarë mund të kenë të përbashkët një ish-president amerikan dhe një yll rock? 

Si mund t'i bashkojnë kujtimet traumatike të fëmijërisë së tyre? 

Sa dukeshin ankthet e tyre rinore dhe si ia dolën t'i shpëtonin? 

A është e mundur të dilni nga një situatë e tensionuar emocionalisht, të dëboni demonët tuaj personalë dhe të shkëlqeni?

 Dhe së fundi, sa e rëndësishme është të ndani me të tjerët atë që ju ka lënduar dhe ka lënë gjurmë të pashlyeshme në jetën tuaj?

 Përgjigjet e pyetjeve të mësipërme i japin Barack Obama dhe Bruce Springsteen përmes një sërë bisedash personale që fillimisht u regjistruan si podkaste dhe tani janë të shkruara në letër.

 "Renegatë: lindur në SHBA nga Barack Obama dhe Bruce Springsteen" është shumë më tepër se një libër i zakonshëm . 

Është një rrëfim tronditës i dy personaliteteve të rëndësishme, por të ndryshme dhe një komunikim i thellë verbal psikoanalitik mes dy miqve, të cilët në mënyrën e tyre kanë lënë gjurmë në historinë e vendit të tyre. 

Mbi të gjitha,  janë dy burra, dy qytetarë amerikanë që mbajnë barrën psikologjike të së shkuarës së tyre jo aq të lehtë dhe shqetësohen për të ardhmen e pasigurt të atdheut të tyre.

“Bisedat më të mira kanë një cilësi të përjetshme, të kthejnë në sferën e kujtesës, duke të çuar drejt shpresave dhe ëndrrave. Të ndash historinë tënde kujton se nuk je vetëm - dhe ndoshta ndihmon për të kuptuar veten pak më mirë" , beson Barack Obama duke shprehur kënaqësinë e tij për faktin se shumë njerëz u identifikuan me të përmes diskutimeve të tyre. 

Dhe me të vërtetë historitë e tyre janë kaq njerëzore dhe të vërteta dhe mënyra se si i ndajnë ato janë aq të sinqerta saqë me siguri të gjithë do të zbulojnë një pjesë të vetes në një moment. 

Madje mund të marrin disa përgjigje të dobishme për çështje thelbësore të jetës .

Sepse, siç thekson me vend Bruce Springsteen, "është lloji i bisedës për të cilën flisni me zemrën tuaj'.

Ai pranon se të dy e kuptuan se kanë shumë të përbashkëta: 

"Në fund të ditës zbuluam ngjashmëritë në formën morale të jetës sonë . Ishte prania e një premtimi, një kodi përmes të cilit ne përpiqemi të mbijetojmë.”
 

Cili është ky kod sekret ? 

Rolin vendimtar në jetën e të dyve e luan mungesa, herë fizike e herë metaforike, e figurës së shëndoshë atërore.

Një mungesë që i stigmatizonte, i përndiqte për vite me rradhë dhe iu desh të luftonin fort, në radhë të parë me veten e tyre, që të mund të çliroheshin herë nga faji i padrejtë dhe prirjet vetëshkatërruese e herë nga ankthi i vazhdueshëm për të pushtuar pranimin e lakmuar atëror. 

Për Springsteen ishin problemet serioze të shëndetit mendor që  po përjetonte babai i tij dhe si pasojë mungesa e komunikimit që ai kishte si fëmijë.

“Që në moshë të re kam jetuar me një njeri që vuante nga humbja e pranimit të tij shoqëror dhe këtë e shihja çdo ditë. E gjithë kjo lidhej me mungesën e punës dhe unë po shikoja vetëm vetëvlerësimin e tij të ulët. Kjo ishte një pjesë e përditshmërisë sime me babain tim. Ai më mësoi një gjë: Si puna është thelbësore . Prandaj nëse nuk mund t'i sigurojmë punë popullit të këtij vendi, do të jetojmë në kohë shumë të vështira", shprehet Springsteen, pikëpamje me të cilën ish-presidenti amerikan është plotësisht dakort duke theksuar : "Është thelbësore se si njerëzit përcaktohen nga koncepti i vetëvlerësimit".

Fatkeqësisht, sëmundja e të atit , përmasat e së cilës ai do t'i kuptonte shumë vite më vonë, e shtyu atë në një tjetërsim të plotë nga familjarët e tij:

 " Më kujtohet që ai ankohej gjithmonë se nëse nuk krijonte familje, mund të gjente një punë dhe të vazhdonte. Ishte një mundësi e humbur. Dhe ai u ulej çdo natë me gjashtë birra duke i dhënë kështu një përgjigje për atë që po i ndodhte. Dhe ne u ndjemë fajtorë. Dhe ky ishte imazhi i vetëm nga babai të cilën e kisha deri në gati të 30-at, kur fillova të kuptoja se çfarë po ndodhte saktësisht, pasi nuk mund të kisha më lidhje Thjesht më vinte turp të kisha një grua pranë. Nuk mund të gjeja një jetë me informacionin që më kishte lënë babai im - dhe u përpoqa përsëri dhe përsëri. Vitet e para që isha me Pattin, kur ishim në publik u ndjeva shumë, shumë në ankth . Nuk e përballova dot këtë mendim dhe kuptova: Epo, po, këto janë mesazhet që mora kur isha shumë i vogël: që familja nuk të forcon, të bën më të dobët. Të heq mundësinë, të heq burrërinë” , rrëfen ai.

Derisa, në një moment, Springsteen fillon të dekodojë mesazhet e fshehura dhe vendos, me vetëdije, të reagojë, të marrë gjërat në duart e tij, të hapë zemrën dhe mendjen e tij për të përjetuar dashurinë e vërtetë, për të krijuar - më në fund - një jetë me dritën dhe emocionet, jetën që i kishin privuar: 

“Në moshën 32-vjeçare filloj një psikoanalizë të vështirë. Unë nuk kisha fëmijë deri në moshën 40-vjeçare, kështu që gjatë këtyre tetë viteve kam kërkuar të gjitha këto gjëra, pasi ajo që zbulova për ato që mbaja ishte se po më shkatërronte jetën. Më pengoi të njoh veten time të vërtetë. Dhe kuptova: “Nëse dëshiron të ndjekësh këtë rrugë, vazhdo. Por ti do të përfundosh vetëm, miku im. Dhe nëse doni të ftoni disa njerëz në jetën tuaj, duhet të mësoni se si ta bëni atë'.

Më në fund, ai zgjodhi rrugën e dytë dhe në fakt, siç doli, Springsteen arriti të ketë një familje të bukur që arriti të ngrinte qëndrimin e tij pozitiv ndaj shoqërisë në tërësi.

Obama, nga ana tjetër, kishte një të atin tejet karizmatik dhe të sigurt, edhe pse emocionalisht i paplotë , por të cilin nuk pati kurrë mundësi ta takonte. 

Sipas tij, ai u takua me nënën e tij kur ishte student dhe shtatzënia që rezultoi i çoi në martesë. 

Menjëherë më pas, ai mori një bursë për të studiuar në Harvard dhe vendosi që nuk donte ta humbiste këtë mundësi.

 Edhe pse fillimisht kërkon të marrë me vete gruan dhe djalin dyvjeçar, kjo nuk ndodhi në fund, ndoshta për arsye financiare. 

Kur mbaron studimet, ai kthehet në atdheun e tij, Kenia, dhe krijon një familje të re. 

Në dekadën e parë të jetës djali i tij i madh nuk ka as më të voglin kujtim prej tij:

“Nuk e kam parë deri në moshën 10 vjeç, kur ai vjen të na vizitojë në Hawaii ku qëndron për një muaj. Dhe nuk di çfarë t'i thoja. Pse është kaq i huaj për mua, apo jo? Ka një theks britanik dhe zë shurdhues. Dhe të gjithë e respektojnë sepse është një personalitet i rëndësishëm. Dhe ai po përpiqet të më thotë se çfarë të bëj. Ai i thotë nënës sime “Ana, mendoj se ky fëmijë shikon shumë TV. Ai duhet të bëjë detyrat e shtëpisë”. Kështu që nuk isha i kënaqur me ardhjen e tij.  Ai është një i huaj që pushtoi papritur shtëpinë tonë” është shprehur Obama.

Në fund të muajit largohet babai i ish-presidentit amerikan. 

Të dy, megjithatë, mbajnë një komunikim me shkrim derisa i riu Barak, tani student kolegji, e kupton se për të kuptuar veten duhet ta njohë më mirë babanë e tij.

 Obama i shkruan një letër në të cilën ai e njofton se do të shkojë në Kenia sepse dëshiron të kalojë pak kohë me të. 

“Oh, po, mendoj se ky është një vendim shumë i mençur, ejani” , përgjigjet ai. 

Ky takim nuk do të bëhet kurrë. 

Disa muaj para udhëtimit të tij të planifikuar në Kenia, Obama merr një telefonatë që e informon se babai i tij vdiq në një aksident automobilistik!

Duke lexuar këtë histori, mund të supozohet se ndikimet që Obama mori nga babai i tij janë minimale, pothuajse inekzistente. 

E megjithatë, ai tregon, në mënyrë tronditëse, se sa thellë dhe efektivisht një baba mund ta përcaktojë jetën e fëmijës së tij edhe nëse ai ka jetuar pak me të: 

“Dy gjëra i zbulova ose i kuptova më vonë. E para ishte ndikimi i këtij muaji tek unë, në mënyra që nuk e kuptoja. Ishte ai që më njohu me basketbollin. Kështu, papritmas u fiksova pas kësaj loje. Si mund të kishte ndodhur kjo, apo jo? Por më kujtohet gjëja tjetër që bëmë së bashku ishte kur ai vendosi të më çonte në një koncert të Dave Brabek . Dhe ky është një shembull që shpjegon pse nuk e gjeta djalin veçanërisht të dobishëm, sepse ju e dini, kur jeni një djalë 10 vjeçar në Amerikë dhe dikush dëshiron të të çojë në një koncert xhaz... Kështu që unë ulem dhe vërtet nuk e dija se çfarë po bëja atje. Por më vonë do të kthehem pas dhe do të them: “Oh, u bëra një nga të paktët fëmijë në shkollën time që interesohet për xhazin”, rrëfen ai.

 Duke iu përmbajtur pohimit të Obamës se " çdo burrë përpiqet të përmbushë pritshmëritë e babait të tij ose t'i shpëtojë gabimeve të tij" dhe këshillës së vlefshme të Bruce Springsteen se "sekreti është të ktheni fantazmat që ju ndjekin në paraardhës" që ecin përkrah jush duke ju ofruar inkurajim dhe një vizion të jetës që do të jetë i juaji” , duhet të pranojmë se, ndonjëherë, ajo që burrat i thonë njëri-tjetrit mund të jetë mësime të dobishme për jetën, mbijetesën dhe suksesin.