Në pothuajse 2,000 metra mbi nivelin e detit, prodhuesit bolivianë të verës po vazhdojnë një traditë shekullore të filluar nga misionarët jezuitë në  përpjekje për të kapur një treg të sigurtë me produktin e tyre unik.

Në departamentin jugor Tarija në rrëzë të Andeve, vreshtat pak të njohura boliviane ndihen të vogla ndërmjet dy gjigandëve rajonalë të prodhimit të verës: Argjentinës dhe Kilit.

Këto dy vende janë përkatësisht prodhuesit e shtatë dhe të tetë më të mëdhenj të verës në botë dhe ndajnë 200,000 hektarë vreshta.

Por 5,000 hektarë vreshta në Tarija përfitojnë nga një klimë e butë me diell intensiv gjatë ditës dhe lagështi natën, me rajonin të mbrojtur nga erërat e forta nga veriu.

"Lartësia do të thotë që ne kemi më pak shtresë ozoni që filtron rrezet, që do të thotë se ka më shumë rreze ultraviolet në lartësi më të mëdha ... që merr një përgjigje nga bima," tha enologu Nelson Sfarcich.

Kjo nga ana tjetër prodhon lëkurë më të trashë rrushi dhe një përmbajtje më të lartë të resveratrolit, një kimikat që besohet se mbron nga kanceri dhe sëmundjet e zemrës.

Maria Jose Granier, pronare e vreshtit artizanal Jardin Oculto, thotë se "lartësia lejon që hardhitë të bien në qetësi në dimër, të mbijnë në verë dhe të kenë një cikël më të mirë riprodhues".

- 'I butë dhe i fortë' -

Prodhimi bolivian i verës është përqendruar kryesisht midis 21 dhe 23 gradë gjerësi në 1,600 deri në 2,000 metra lartësi.

Por ka disa të korra në zonat e nxehta të Andeve deri në 3,000 metra.

Helmut Kohlberg, një prodhues i verërave, thotë se verërat nga vreshtat në lartësi "janë shumë të ndryshme" me të tjerët për shkak të "një përqendrimi interesant aromash" dhe ngjyrës unike.

"Taninet piqen shumë mirë dhe ne përfundojmë me rrush që ka fara tanin shumë të pjekura dhe të buta. Është vërtet  e mrekullueshme".

Granier thotë se  u bëjnë thirrje atyre që "pëlqejnë verërat elegante. Janë verëra që nuk kanë përmbajtje shumë të lartë alkooli, por përkundrazi kanë aroma dhe shije që janë të forta në të njëjtën kohë".