Në një letër të bërë publike për The Guardian, ministri i turizmit dhe kulturës i Çadit i shkruajti Unesco-s , organi që vlerëson emërtimin e trashëgimisë botërore, duke kërkuar që "të shtyjë procesin e regjistrimit të Liqenit të Çadit në listën e trashëgimisë botërore".

Letra thotë se qeveria "ka nënshkruar marrëveshje për ndarjen e prodhimit me disa kompani të naftës blloqet e akorduara të të cilave ndikojnë në zonën e pronës së emëruar".

Natyra e marrëveshjeve dhe identiteti i kompanive nuk janë bërë publike.

Letra i kërkon Unesco të "shtyjë procesin" në mënyrë që "të na lejojë [të] të ripërcaktojmë dhe të ridizenjojmë hartën për të shmangur çdo ndërhyrje në të ardhmen".

Kërkesa pason një proces shumëvjeçar që përfshin qeveritë e Kamerunit , Çadit, Niger dhe Nigerisë për të nominuar bashkërisht peizazhin kulturor të Liqenit Çad në listën e trashëgimisë botërore të Unesco.

Kjo vjen si një goditje për delegacionet e vendeve të tjera, të cilët nuk ishin informuar për ambiciet e naftës së Çadit në pellgun e Liqenit Çad.

Ne kemi punuar dy vjet për të bashkuar aplikacionin dhe nuk kishim dëgjuar kurrë më parë për këtë," thotë Alice Biada e ministrisë së artit dhe kulturës së Kamerunit. "Do të ishte një humbje e madhe e kohës dhe burimeve nëse procesi nuk shkon përpara."

Sot, liqeni vetë shtrihet në kufirin e Çadit dhe Kamerunit, ndërsa pellgu i Liqenit të Çadit shtrihet në të katër vendet.

Rreth 45 milion njerëz jetojnë nga burimet e liqenit Liqeni Çad dhe ka qenë fizikisht nën kërcënim që nga vitet 1970, kur filloi të tërhiqej pasi lumenjtë që futeshin në liqen po thaheshin dhe në fund të viteve 1990, ai ishte tkurrur në afërsisht 2,000 km katrore, një rënie prej 95% nga kulmi i tij. Ndërsa uji tërhiqej, uria po shtohej

Por madhësia e liqenit është rritur përsëri në vitet e fundit, duke shpërndarë mitin e një liqeni që do të zhduket.