Firence - Në stuhinë e infeksionit dhe vdekjes që përfshiu Italinë, një komunitet i madh po konsiderohet nga zyrtarët e Shëndetësisë si jashëtzakonisht të padëmshëm, aspak problem: 50,000 kinezë etnikë që jetojnë në qytetin  Prato.

Dy muaj më parë, banorët kinezë të vendit ishin shënjestra e asaj që Amnesty International e përshkroi si diskriminim të turpshëm, shënjestër e fyerjeve dhe sulmeve të dhunshme nga njerëz që kishin frikë se do të përhapnin koronavirusin nëpër Itali.

Por në qytetin toskan Prato, streha e komunitetit më të madh kinez të Italisë, e kundërta ka qenë e vërtetë. Pasi qenë shenjastra, tani mbahen nga autoritetet si modeli i respektimit të rreptë të masave të kontrollit të infeksionit.

"Ne italianët kishim  frikë se kinezët e Prato do të ishin problemi. Përkundrazi, ata e bënë shumë më mirë se ne, "tha Renzo Berti, zyrtar i lartë i shëndetësisë i shtetit për zonën, që përfshin Firencen.

"Në mes banorëve kinezë në Prato nuk ka as një rast të infektimit COVID" tha ai, duke iu referuar COVID-19, i cili ka vrarë pothuajse 12,000 njerëz në Itali, më shumë se në çdo vend tjetër.

Kinezët etnikë përbëjnë rreth një të katërtën e popullsisë së Prato, por Berti beson se pikërisht ata e kanë ulur nivelin e infeksionit në qytet në pothuajse gjysmën e mesatares italiane – në vetëm 62 raste për 100,000 banorë, përkundrejt 115 që llogaritet për vendin.

Komuniteti kinez i Prato, i mbledhur fillimisht rreth industrisë së tekstileve, hyri në bllokim që  nga fundi i janarit, tre javë para infeksionit të parë të regjistruar në Itali.

Shumë ishin duke u kthyer nga pushimet e vitit të ri në Kinë, epiqendra e atëhershme dhe ata e dinin se çfarë po vinte ndaj dhe e përhapën më të madhe: Rri në shtëpi.

Kështu, ndërsa italianët u drejtuan drejt shpateve të skive dhe mbushën kafene e bare si normalishit, banorët kinezë të Prato ishin zhdukur nga sytë e gjithkujt. Rrugët e qytetit, ende të zbukuruara me dekorime të Vitit të Ri Kinez, ishin gjysmë të shkreta, dyqanet mbyllën.

Ekzistojnë disa prova që kinezët gjetkë në Itali morën masa të ngjashme, megjithëse të dhënat nacionale mbi shkallët e infeksionit në mes të komunitetit nuk janë të disponueshme. Ministria e Shëndetësisë nuk iu përgjigj një emaili që kërkonte një koment.

Restauratori i Milanos, Francesco Wu, një përfaqësues i lobit italian të biznesit Confcommercio, tha se ai u kërkoi homologëve italianë në shkurt që të mbyllnin bizneset e tyre, ashtu si ai kishte bërë.

"Shumica e tyre më shikuan si një Kasandër," tha ai. "Askush nuk mund të besonte se po ndodhte këtu ... Tani Troja po digjet dhe të gjithë jemi mbyllur brenda."

Kur biznesmeni me origjinë kineze Luca Zhou fluturoi në shtëpi nga Kina në 4 shkurt për t'u ribashkuar me gruan e tij dhe djalin 28-vjeçar në Prato, ai u fut drejt e në karantinë në dhomën e gjumit të tij për 14 ditë, i ndarë nga gruaja dhe djali i tij.

"Ne kishim parë se çfarë po ndodhte në Kinë dhe kishim frikë për veten tonë, familjet tona dhe miqtë tanë," tha 56-vjeçari, i cili ka një biznes që eksporton verë italiane në Kinë.

Pasi doli nga vetë-karantina e tij, ai doli ??jashtë në maskë dhe doreza. Ai tha që disa kinezë të tjerë në rrugë t’i vishnin gjithashtu, me ankth për të mos përhapur virusin te të tjerët.

“Shokët e mi italianë më shikuan me çuditje. Unë u përpoqa shumë herë t'u shpjegoja atyre se ata duhet t'i veshin ... por ata nuk e kuptuan," tha Luca.

"Kur u ktheva në Prato, asnjë autoritet italian nuk më tha asgjë. Ne i bëmë të gjitha vetë. Nëse nuk do ta kishim bërë, të gjithë do të infektoheshim, kinezë dhe italianë. "/SYRI.NET