Nga Ylli Manjani.

Po të lexosh ç'është shkruar për Shqipërinë e shqiptarët në këto 107 vite shtet, duket sikur asgjë ska ndryshuar. Pavarësisht kohës kur është bërë përshkrimi i jetës së shqiptarëve në shtetin e tyre, duket sikur shkrimi vlen edhe në kohet e sotme.

Në këto shkrime gjendet me shumicë informacion për:

Dëshirën e shqiptarëve për t'u afruar me partinë në pushtet. Pushteti të bën të pasur.

Dëshirën e pushtetarëve për të sunduar duke përdorur institucionet e shtetit.

Ndryshimin e shpeshtë të ligjeve, si nevojë e pushtetit (të fortit) të radhës për të sunduar më rehat.

Çdo ndryshim ligji quhet reformë dhe, secila "refomë" është "më e madhja e bërë ndonjëherë".

Të huajt na kanë ndihmuar me ushtarë e policë, pra me përsosjen e mjeteve të sundimit.

Të gjithë duan të ikin. Ata që ikin duhet të mbajnë familjet e tyre këtu me para.

E kështu me radhë nga një dorë pushtetari tek një tjetër kjo është në fakt historia që përsëritet.

Individi është i sunduar nga pushteti ndaj është i pa shpresë. O këtu e me pushtetin ose emigrant.

E vetmja gjë që kemi dështuar të bëjmë është: Ekonomia kombëtare. Është ekonomia ajo që pavarëson individin nga pushteti.

E vetmja refomë që nuk bëhet është: ndarja e pushtetit nga ekonomia. Heqja e duarve të pushtetit nga ekonomia është fillimi i shpëtimit të kombit. Çdo gjë tjetër është njësoj si më parë. Edhe pas reformës në drejtësi aktuale.

Ekonominë si sistem nuk na e bëjnë të huajt. Sepse nuk kanë interes. Duhet ta bëjmë vetë, nëse duam të ndryshojmë Shqipërinë.