Një shkencëtar gjeti një pjesë të humbur të tekstit biblik rreth 1500 vjet pasi u shkrua fillimisht. Gjithçka që i nevojitej ishte pajisje fotografike ultravjollcë dhe shumë njohuri kërkimore.

Duke njoftuar zbulimin në një punim të botuar në revistën New Testament Studies, mesjetar Grigory Kessel i Akademisë Austriake të Shkencave (OeAW ose Österreichische Akademie der Wissenschaften) gjeti kapitullin e fshehur nën tre shtresa teksti - të quajtur një palimpsest i dyfishtë - falë fotografisë ultravjollcë.

Gjetja e re paraqet një nga përkthimet më të hershme të ungjijve. Kapitulli i fshehur prej kohësh - një interpretim i kapitullit 12 të Mateut - fillimisht u përkthye si pjesë e atyre që njihen si përkthimet siriane të vjetra rreth 1500 vjet më parë. Por për shkak të mungesës së pergamenës disa qindra vjet më vonë në rajon, ajo pergamenë u ripërdor, duke fshirë kryesisht përkthimin origjinal të Testamentit të Ri Biblik. Një dokument si ky, ku një shtresë teksti fsheh mbetjet e fshira të një tjetri, quhet palimpsest. Gjetja e Kesselit është një palimpsest i dyfishtë, sepse pergamena u përdor më pas për herë të tretë.

"Deri kohët e fundit, vetëm dy dorëshkrime dihej që përmbanin përkthimin e ungjijve në gjuhën siriane të vjetër," thotë Kessel në një njoftim për shtyp. Njëri ndodhet në Bibliotekën Britanike të Londrës dhe tjetri ishte një zbulim palimpsesti në Manastirin e Shën Katerinës në malin Sinai. Në atë që njihet si "Projekti i Palimpsesteve të Sinait", së fundmi u zbulua një dorëshkrim i tretë. Gjetja e Kesselit shënon të katërtin, një përkthim nga teksti i shekullit të 3-të që ka të ngjarë të kopjohet në shekullin e 6-të. Pergamena u vendos në Bibliotekën e Vatikanit. "Grigory Kessel ka bërë një zbulim të madh falë njohurive të tij të thella të teksteve të vjetra siriane dhe karakteristikave të shkrimit," thotë Claudia Rapp, drejtore e Institutit për Kërkime Mesjetare në OeAW, në një njoftim për shtyp.

Ndërsa fragmente të tekstit të Testamentit të Ri datojnë që nga shkrimet origjinale nga shekulli i 3-të, dorëshkrimi më i vjetër i mbijetuar i plotë i Dhiatës së Re është Kodiku Sinaitik grek, i datës në shekullin e 6-të.

OeAW thotë se përkthimet në gjuhën siriane mund të datojnë para shekullit të 6-të, por gjenden kryesisht në palimpseste, të ruajtura në shtresat e fshira të pergamenave.

"Ky zbulim dëshmon," thotë Rapp, "sa produktiv dhe i rëndësishëm mund të jetë ndërveprimi mes teknologjive moderne dixhitale dhe kërkimit bazë kur kemi të bëjmë me dorëshkrime mesjetare."/Popularmechanics-Syri.net