Ironike, e zëmëruar, në polemikë të vazhdueshme me të rriturit në mënyrën se si ato menaxhojnë botën, të cilën dëshironte ta shëronte.

Kjo është personazhi i njohur Mafalda e cila vajton babanë e saj Quino i cili është emri i artit të karikaturistit argjentinas  Joaquín Salvador Lavado Tejón, me origjinë andaluziane, i cili vdiq në moshën 88 vjeçare për shkak të pasojave të goditjeve në tru që mori javën e kaluar.

Përkthyer në 35 gjuhë të botës, i njohur në të gjithë botën për krijimin e Mafaldës e cila hera –herës ishte e parespektueshme, por gjithmonë unike dhe e paharrueshme.

‘Quino ka vdekur. Të gjithë njerëzit e botës do ta qajnë atë", tha redaktori i tij historik Daniel Jorge Divinsky, duke njoftuar vdekjen e tij.

Dashurinë për lapsa dhe humorin lindi kur ai ishte shumë i ri.

Quino duroi të shkonte në shkollën fillore vetëm sepse i duhej të dinte të shkruante dhe të lexonte.  

Ai vizatonte çdo ditë me nënën e tij në tryezën e kuzhinës.

Studio në Akademinë e Arteve të Bukura në vendlindjen e tij Mendoza dhe debutimin e tij të parë parë e bëri në 1954 në Dibujantes duke gjetur një vend me krijimet e tij në revistat Aguado, Rico Tipo dhe më pas në Tia Vicenta .

Në 1958 ai u bë pjesë e gazetës ‘Demokracia’ dhe më pas në 'Vea e Lea'.

Mafalda, e krijuar fillimisht për një reklamë për lavatriçe që nuk i pëlqente klientit, u vendos përsëri në një sirtar dhe u rishfaq pikërisht më 29 shtator 1964 në revistën argjentinase 'Primera Plana' dhe më pas në El Mundo: deri në 1973 ajo ndriçonte me sarkazmën e saj dhe me  vizionin e  paharrueshëm për botën dhe ishte e rrethuar nga personazhe të tjerë përveç babait të saj të punësuar dhe nënës amvise: Felipe romantik (i cili është karikatura e një miku të Quino, poeti Jorge Timossi), borgjez Susanita, kapitalistin Manolito. Këtyre u shtuan më pas Guille (Nando për italianët), vëllai i vogël i Mafaldës, për të cilin Quino u frymëzua nga një nip i cili u bë flautist, Miguelito imagjinar dhe Libertad i vogël, "sepse liria në Argjentinë gjithnjë ka qenë e vogël ''.

"Mafalda - shkruan Umberto Eco në 1969- është një heroinë e zemëruar që hedh poshtë botën ashtu siç është. Ajo jeton në një dialektikë të vazhdueshme me botën e të rriturve, e cila nuk e vlerëson, nuk respekton, kundërshton, poshtëron dhe refuzon, duke pretenduar të drejtën e saj për të mbetur një fëmijë që nuk dëshiron të menaxhojë një univers të falsifikuar nga prindërit e saj ".

Në kohën e puçit (1976), Quino u transferua në Itali, duke u kthyer në vendin e tij nga 1979 së pari për periudha të shkurtra, pastaj gjithnjë e më shpesh.

Në atë periudhë të errët në Argjentinë ai nuk i fshehu idetë e tij.

"Nëse Mafalda do të kishte jetuar gjatë viteve të diktaturës ushtarake, ajo mbase do të ishte edhe një" e zhdukur ". - tha ai në një intervistë.