E dashtuna nanë Gjela apo babë Gjela, sikurse të kanë thirrë krejt Kurbneshi,

erdhi çasti, e asht pikërisht ky, me u nda me ty. Në 19 vjet që jam meshtar kam përcjellë shumë njerëz në banesën e fundit, por sot kam shumë emocione e më duket se çdo fjalë që them asht pak për ty. Më lejo Nanë e dashtun sot me t’i thanë dy fjalë prej zemret.

Sot nuk po përcillet vetëm nusja e Gjikolajve, as vetëm bija e Kthellës, as vetëm nanë Gjela e Selitës, por sot po përcjellim drejt dheut të vorreve pranë Kishës së vogël të Shna Ndout nanë Gjelën e Mirditës. Ti je nga ato nana të rralla që krenohet sot krejt Mirdita.

Faleminderit nanë Gjela për fisnkërinë tande, për jetën tande, për gjithçka na ke thanë e na ke dhanë. Sot dheu i Selitës e ka për nder me pritë trupin tand. Atë trup që njohu dhimbjet e një kalvari të egër. Sot po më duket që edhe Gjuri Gjon asht përkulë e po të nderon. Po më duket se edhe Uraka e ka ndalë rrjedhën e don me t’i thanë dy fjalë. Sot këtu kanë ardhë burra e gra prej kahmosit për me të thanë: Lamtumirë nanë Gjela! Prej sot do të prehesh nën këto pisha të vorreve të Kurbneshit, pranë kunatës tande, pranë Dilës e pranë Ages së vogël, pranë vjerrit tand që i shërbeve derisa vdiq.

E dashtuna nanë Gjelë. Këtë verë isha në Tepelenë e po të rrëfej se më shkuen lot. Ndërsa shkelja atë dhe, hera-herës më dukej se dëgjoja të qara fëmijësh e gjama nanash për foshnjat e tyne të vdekuna në atë kamp tmerri. Aty ku iu fikën ty e kunatës tande Mrikës para duarsh dy engjëj të vegjël të cilat as me ujë nuk i shujtët dot, sepse kulshedra kishte mbyllë burimet.

Kushedi sa zana fëmijësh ke ndie krejt jetën tande në kullat e Selitës. Kushedi sa fmijë shkolle ke pa ndër rrugë tui kalue për çdo ditë, a tui lujtë. E kushedi sa prej këtyne herëve je strukë nën shtrume, a pas ndonji peme për mos me të pa kush, e ke vajtue, e ke mendue Dilën tande të vogël që vdekja ta muer tinzish në prehën. Ai krahnor i yti kushedi sa ka dishrue me ushqy nji fmijë, me përqafue një foshnje.

E dashtun nanë Gjelë!

Sot këtu duhet të ishin burrat e shtetit e burrat e Mirditës, me u përkulë, me të puthë duert e me i derdh dy pika lot mbi ty. Duhet të ishin vajtoret më të mira, jo me të vajtue, por me të këndue kangën e fisnikërisë, sepse për ty nuk ka vaj, por vetëm kangë. Kangë prej atyne që u këndohen shkëmbinjëve kilometrikë të historisë, sepse ti je një shkëmb kilometrik me të cilin matet historia e kësaj krahine. Sot ti je ndër ato ndalesa të historisë me të cilat matet historia e kombit tonë.

Edhe unë sot nanë Gjelë nuk jam këtu vetëm si ipshkëvi i Rrëshenit, do të ishte shumë pak për ty, por jam në emër të krejt Kishës Katolike, për me të nderue edhe pse sot ti ne jap nder, e ne sot jemi të nderuem që patëm fatin me jetu në kohën tande, me të njoftë e me ta ndigjue zanin e me ta pa fytyrën.

E mira nanë Gjelë! Tash ti je me Zotin e na kqyr prej s’lartit e ndoshta edhe buzëqesh me fjalët e mia, sepse janë të vorfna e të vobekta e nuk munden me përshkrue çka ti përnjimend përfaqëson. Nuk munden me thanë krejt çka ke qenë ti e çka ke jetue ti. Por unë sot guxoj me të kërkue që t’i tregojsh Zotit për ne e të lutesh për ne. Ti sot sheh fytyrën e Zotit e në duert e Krishtit ke dorëzue shpirtin tand.

Tregoji atij për ne, për kohën tonë, për Mirditën e për Shqipninë tone që ende nuk ta pruni nji rrugë deri këtu. Tregoji e lutju Zotit që zemrat tona të ndryshojnë, që ne të kthejmë fytyrë tonë kah Zoti e ta duem ma shumë njani-tjetrin. Ti e din tashma se atje nuk ka ma vuejtje e as urrejtje, as zemërim e as kreni. Atje ka vetëm dashni. Lutju Zotit ta zbrazë në zemrat tona dashninë e tij.

Ne sot na vjen keq që ti nuk je ma me ne, por sot për ty janë hapë dyert e qiellit. Aty në dyert e parrizit mendoj se nuk asht shën Pjetri tui të pritë. Jo! Aty sot pas derës së qiellit asht Dila jote e vogël. Të ka marrë malli me e pa sigurisht. Ajo të ka dalë përpara e të ka marrë përdore, ashtu si je, me veshjet e tua mirditore, e të ka thirrë me zanin e saj foshnjor: “A erdhe nanë? Sa të kam pritë? Po sa shumë u vonove! Hajde nanë se po na pret baba, po na pret gjyshi e nana Mrikë.” Ma në fund familja asht bashkë e gjitha në krahët e Zotit, të atij Zoti që ti i je lutë gjithë jetën tande e kurrë nuk e ke bjerrë besimin në të.

Ndigjoje nanë Gjela zanin e Dilës së vogël në luminë e parrizit, po gzon se ti shkove te ajo e tashma nuk asht jetime. E aty në atë jetë të vërtetë me siguri ke përqafue edhe nji herë Mrikën kunatën tande më të cilën i re ferrit pash më pash, vjerrin tand e ma në fund edhe Prengën e rinisë tande.

Po! Sepse në qiell ka vetëm rini, pasi aty Zoti asht gjithçka në të gjithë.

E tash nanë Gjelë duhet me u nda. Por një ditë kena me u pa, se kështu na mëson feja jonë. Atë ditë ne besojmë se ti do të jesh bashkë me të gjithë shenjtnit e nanat e mira tui na pritë në dyert e qiellit.

Deri atëherë, lamtumirë nanë Gjela! Ta kena borxh jetë e mot! Pushofsh në paqen e Krishtit! Amen! Dom Gjergj Meta

* Fjala që mbajta sot në funeralin e Nanë Gjelës në Kurbnesh.