Shpella e Betlehemit (nga latinishtja “praesepe”- grazhd), nisi të përhapej në Itali rreth shekullit XIII, si shprehje e një ndjenje fetare popullore, por rrënjët e saj i gjejmë së pari në Ungjill.
Luka na tregon se Maria “e nxori në dritë të Birin… dhe e vuri mbi një grazhd”. E engjëlli, duke u bërë thirrje barinjve të vrapojnë drejt Betelehemit, u thotë pikërisht: “Do të gjeni një Fëmijë të vënë mbi një grazhd”.
Mateu, më pas, rrëfen edhe historinë e shtegtimit të Mbretërve Dijetarë, që ndjekin udhën e kometës: Të gjithë rendin drejt Betlehemit. E takohen tek grazhdi!
Françesku i Asizit, gjatë shtegtimit të tij në Tokën Shenjte, shkoi edhe në Betlehem. Mbeti i mahnitur, duke kundruar vendin e Lindjes së Shëlbuesit. E nisi ta donte këtë festë, më shumë se të gjitha të tjerat. Dashuri, që e frymëzoi ta bënte Shpellën e Betlehemit pronë të mbarë njerëzimit, duke e ngritur i pari, ashtu si e përfytyronte, në Greçio të Italisë, prej nga u përhap në mbarë botën.
Krijesa e tij ishte “Shpella e parë eukaristike” e Betlehemit.
Këshu lindi Shpella e parë e Betlehemit. Me një fat të çuditshëm, por jo të papritur. Shpellë, që ngjall mahnitje e frikë! Mahnitje në shpirtin e fëmijëve, sepse Foshnja hyjnore u flet zemrave të tyre të njoma, të pafaje. Frikë, të rriturve, të cilët e kanë humbur pafajninë e foshnjërisë," nënvizon Vatikaninews.
© SYRI.net