Sopranoja e famshme shqiptare në botë, Ermonela Jaho, në një intervistë për the Telegraph, tregon si u zgjua talenti i fshehur në shpirtin e saj. Kur ishte 13 vjeçe, vëllai i saj e mori për të parë "La traviata" në gjuhën shqipe dhe atë ditë shpirti i saj filloi të fluturojë.

"Dëgjimi i kësaj muzike më bëri të kuptoj se mund të udhëtoja në mendjen time. Fillova të shihja mundësi të reja. ”

“Çdo shënim, çdo tingull që bëj është si një copë emocioni nga zemra. Është sikur shpirti im është lakuriq kur këndoj dhe nuk mund të fshihem. Është duke u ekspozuar, por edhe terapi në një mënyrë, ” shprehet ajo.

Fjalët  “zemër” dhe “shpirt” shfaqen shumë në bisedën e Jahos dhe ajo thotë se ka një melankoli të rrënjosur thellë. Pjesërisht kjo rrjedh nga marrëdhënia e ndërlikuar që kishte me nënën e saj të ndjerë që kishte ambicie të parealizuara në jetë gjithashtu si një këngëtare e operës.

“Ajo ishte një grua tepër e fortë, por unë gjithmonë mund të shoh dhimbjen dhe keqardhjen në fytyrën e saj”, thotë Ermonela për nënën e saj. “Ajo ishte e lumtur për mua, por kurrë nuk kishte guximin të më shihte në skenë”. Jaho i shkroi asaj për ta pyetur se pse kishte frikë, por ajo vdiq para se letra të dërgohej.

Për fillimet e saj, Jaho tregon; “Isha kaq e frikësuar kur fillova sepse kritikët gjithmonë ju krahasojnë me dikë tjetër. Sapo kuptova se ishte një çështje shije dhe jo të gjithë do t’ju pëlqente, unë u bëra e sigurt në vetvete. E dija që duhej të jepja diçka njerëzore. Kjo është ajo që ata duan. Unë nuk mendoj se publiku dëshiron përsosmëri.”

Siç është zakon, axhenda e Jahos është e plotë deri në vitin 2022 dhe përfshin rolin e titullit në Anna Bolena të Donizetti në vitin e ardhshëm në Shtëpinë e Operës së Sidneit. Kur nuk punon, Jaho jeton në Nju Jork me bashkëshortin e saj Ervin Stafa.