‘Në ç’ëndërr kemi rënë kaq keq...’

Isha në një vaki kur u dha lajmi se Tërmet Peçi,kryebashkiak i Tepelenës, këndonte live për Enver Hoxhën në një darkë që paguhej nga taksat e njerëzve të atij qyteti. Video që u transmetua tregonte se rreth e qark këtij “artisti” vlonte dashuria për kriminelin Hoxha.

Doja të flisja ,por nga njerëz rrotull meje vinin aprovime varg:

-Mirë bëri që i këndoi Enverit.

-Në kohën e tij ishim të gjithë në punë.

-Atëhere s’kishte vjedhje e vrasje...

Flisnin shumica që ishin emigrantë ose që kishin fëmijët jashtë. Ata që në varrim erdhën me vetura të reja,që ishin veshur mirë,bukur e pastër,që pushimet sa i kishin mbaruar në Rodos,Cretë,Sardenjë,bile ca deri në Spanjë.

Trishtimi m’u rrit kur disa të rinj,pasi i pyeta në e dinin se c’ishte talloni,më ngritën supet. Hiç njohuri s’kishin. Ndërsa kur i pyeta a e njihnin Hitlerin më dhanë përgjigje të shkoqitur.

Doja të hidhja një pyetje për debat. Thashë  se nuk është dinjitoze që fëmijët e drejtuesve të sistemit komunist të jenë ministra a deputetë. Por furia e sulmit qe frikësuese. Se nuk duhet të mendoja kështu,se e djeshmja nuk ishte siç unë doja ta tregoja,madje më quajtën dhe armik të atdheut.

Ka kohë që në vendin tim ndihem si klasat e përndjekura dje. Sa herë shfaq një mendim më sulmojnë dhe nga që nuk sjellin argumenta më quajnë shkurt njeri që nuk e do atdheun. Ose si njeri që nuk duron se ja,për ca mote do na vijë e mira. Nuk guxon të thuash psh se 40% e banorëve kanë ikur,se në shkolla ulen 250 mijë nxënës më pak,se nuk po rriten rrogat,pensionet. Po rriten veç çmimet e taksat. Sa hap gojën ia fillon furtuna me shpjegime:

-Edhe nga Greqia largohen njerëzit.

-Edhe në Itali ka vrasje.

-Edhe në Francë s’ka rritje rrogash.

Nuk më shqetëson injoranca dhe zelli për të kundërshtuar. Më tremb klima që nxit mbrojtjen e kolerës së djeshme. Po shtohet kori i njerëzve nostalgjikë dhe gati gati po restaurohet pushtimi 50 vjeçar. Ai rregjim që na çoi në uri dhe në izolim,në përulje e pa liri njerëzore na skicohet si sistem plot vlera e me një udhëheqës gjenial.

Dalëngadalë,siç po duken bathët,nuk do jetë çudi kur të përgatit një ligj që do dënojë lëvizjen studentore të dhjetorit ‘90 dhe protagonistët do i dergjë burgjeve e qelive të vendit,që për fat të keq janë shtuar e shumuar.

Atdheu im jo vetëm qeveriset nga djemtë,vajzat,nipërit e mbesat e liderve të djeshëm komunistë,por nga që forca e tyre ekonomike është e pamatë,kam frikë se shpejt do quhemi Republikë Popullore Socialiste. S’ka kush pengon. Rinia u tret,u pérpi nëpër botë si shiu në Sahara.Pleqtë që kanë ngelur dinë të bëjnë profesionin e vjetër. Duartrokitje për komunistin e rradhës. Ndaj recitoj:

-Në ç’ëndërr kemi rënë kaq keq,

 Që nuk po zgjohemi dot vallë?

 Një yll i kuq serish për dreq,

 Na rimbiu m’u në ballë!