Mike Gonzalez,i Institutit për Studime Ndërkombëtare të “The Heritage Foundation”, përmes një shkrimi të publikuar në nationalinterest, ka analizuar ndryshimet në politikën e jashtme në administratën e Presidentit Donald Trump, krahasuar me atë të Barack Obama.

Në artikull, Gonzales shkruan se politika e jashtme e Presidentit Obama ishte e dukshme për marrëveshjet e kapjes së armiqve si Irani dhe Kuba dhe braktisjen e disidentëve atje dhe gjetkë.  Por nën radarin, markën tregtare të administratës së tij, ishte promovimi i projekteve progresive.

Pas zgjedhjes së Presidentit Trump kishte shpresa që të gjitha këto do të ndryshonin, dhe në të vërtetë kjo do të ndodhte në pjesën e parë në mënyrë spektakolare.

Trump ka kërkuar që Kongresi të bëjë ndryshime të thella në marrëveshjen bërthamore që paraardhësi i tij arriti me mullahët në pushtet të Iranit, ose ai zotohet ta hedhë poshtë.

Ai gjithashtu vendosi kufizime në shkëmbimet me diktatorët komunistë të Kubës. Nga Koreja e Veriut në Venezuelë dhe Siri, miratimi që karakterizoi politikat e Obamës ka mbaruar.

Ndër të tjera në artikull thuhet se Qeveritë konservatore, si ato të kryeministrit hungarez Viktor Orban dhe presidentit polak Andrzej Duda, në dy betejat me Bashkimin Evropian, mund të presin pak lehtësim nga  kërcënimi diplomatik i kohës së Obamës.

Duke sinjalizuar ndryshimin, zëvendëspresidenti Pence shkroi në  Tëeeter se kishte folur në telefon me kryeministrin e ri të Polonisë, Mateusz Moraëiecki.

Një tjetër zhvillim ka ardhur në Evropën Qendrore dhe Juglindore: dorëheqja e Hoyt Brian Yee si zëvendës ndihmës sekretar i  Shtetit.

Vakumi që ekzistonte në Departamentin e Shtetit, si rezultat i ndryshimit të administratës, për pjesën më të madhe të vitit 2017, bëri që Yee të ndiqte politikat që udhëheqësit konservatorë në ato vende thoshin se ishin të njëanshëm ndaj tyre.

Por kohët po ndryshojnë. Një paralajmërim është zbuluar nga drejtori i Planifikimit të Politikave të Sekretarit , Rex Tillerson, Brian Hook,  ku vihen në dukje politikat e jashtme që do të ndiqen.

Një udhëzues i dobishëm për një politikë të jashtme realiste dhe të suksesshme është se aleatët duhet të trajtohen ndryshe - dhe më mirë se kundërshtarët. Përndryshe, përfundojmë me më shumë kundërshtarë dhe me pak aleatë. Dilema klasike e idealeve dhe interesave balancuese është në lidhje me aleatët e Amerikës. Në lidhje me konkurrentët tanë, ka shumë pak dilema. Ne nuk shikojmë për të forcuar kundërshtarët e Amerikës; ne shikojmë për të bërë presion, për të konkurruar dhe për t'i tejkaluar ato.

Në artikull thuhet se në epokën e Obamës, ambasadori ynë në Varshavë doli nga rruga e tij për të kritikuar qeverinë konservatore polake.  Për vite me radhë, Ambasada e SHBA ka promovuar martesën e të njëjtit seks, duke irrituar shumë partinë konservatore, PiS.

Ndihmës sekretarja e shtetit për Europën, në  administratën e Obamës, Victoria Nuland, kritikoi ashpër aleancën e NATO-s-Hungari, duke folur për "kanceret e dyfishtë të korrupsionit dhe korrupsionin demokratik", të cilat krijojnë "vrima që dëmtojnë sigurinë e kombeve të tyre".

Ministri i Jashtëm hungarez Péter Szijjártó zbuloi vitin e kaluar se në një takim të vitit 2014, Nulandi "i hodhi" atij një letër me një listë kërkesash që qeveria e Orban do të duhej të plotësonte përpara se administrata të takohej formalisht me të.

Të përfshirë, sipas Szijjártó, ishin kërkesa që ky aleat i SHBA, të ndryshonte Kushtetutën dhe ligjet mbi median, zgjedhjet, gjykatën Kushtetuese.

"Nulandism", siç është quajtur doktrina,  do të përmbyset me Hookism. Për disa, siç është partia konservatore dhe pro-amerikane e Maqedonisë VMRO, është tepër vonë.  Ata ishin lënë jashtë qeverisë pas ndërhyrjes atje nga ambasada jonë, thuhet nw artikull.  Por Shtetet e Bashkuara ende mund të ndihmojnë duke zëvendësuar ambasadorin e SHBA-së në SHkup, të cilin konservatorët gjithashtu t’a akuzojnë për mbështetjen e laicizmit dhe erozionin e identitetit maqedonas.

Ndalimi i të gjitha ambasadave tona nga promovimi i një axhende që shpesh largon anëtarët më konservatorë dhe tradicionalë pro-amerikanë të shoqërisë, do të jetë më i vështirë. Shpesh herë një mbështetje e tillë përfshin ndihmë zyrtare për OJQ-të e huaja që gjithashtu marrin ndihmë nga George Soros dhe Tom Steyer.

Mbajtja e asaj që qindra zyrtarë të ambasadës, konsullatave dhe USAID-it po bëjnë, dhe përcaktimi se a mbështet me të vërtetë qëllimet kombëtare të sigurisë amerikane, nuk është punë e vogël.

Kjo kërkon një nivel të shqyrtimit dhe dallimit që mund të arrihet vetëm nëse administrata vendos një numër të mjaftueshëm të shumë të emëruarve politikë në vend dhe ata të emëruar me të vërtetë kujdesen për çështjet kritike kombëtare të sigurisë.

http://nationalinterest.org/feature/how-donald-trump-will-reverse-obamas-failed-foreign-policy-24152?page=2